«دلفين» هم كه پرنده شكار مى‌كند، هنگامى كه در ميان آب است، نيرنگ او براى شكار اين گونه است: يك ماهى را مى‌گيرد، مى‌كشد و آن را بر روى آب مى‌نهد تا بر آب بماند. آنگاه در زير آن مخفى مى‌شود. آب را حركت مى‌دهد تا از بيرون آب پيدا نباشد وقتى كه پرنده بر ماهى نشست حمله مى‌برد و آن را فرا چنگ مى‌آورد.

[افعى و ابر]

مفضّل مى‌گويد: عرض كردم: آقا! از ماجراى افعى و ابر بگوييد. امام عليه السّلام- فرمود: ابر [از جانب خداى جلّ و علا] گويى كه وكيل است تا هر جا كه افعى را بيابد بربايد به‌گونه‌اى كه آهن‌ربا آهن را مى‌ربايد. از اين رو آنگاه كه فصل باران و ابر است اين حيوان از هراس ابر، سر از خاك بيرون نمى‌آورد، تنها هنگامى سر بيرون مى‌آورد كه هوا بسيار گرم باشد و ابرى در آسمان نباشد.

عرض كردم: چرا بايد ابر در كمين افعى باشد و اگر آن را ديد بربايدش؟

فرمود: تا مردم را از شر آن خلاصى دهد.

[مورچه، شير مگس، عنكبوت و سرشت آنها]

مفضّل مى‌گويد: عرض كردم: آقاى من! در باره زندگى چهارپايان نكاتى فرموديد كه هر كه اهل و سزاوار است درس عبرت مى‌گيرد، حال در باره مورچه ريز و درشت و پرنده بفرماييد. حضرت- عليه السّلام- فرمود: در صورت كوچك مورچه بنگر آيا در آنچه كه به مصلحت اوست و به آن نيازمند است كمبودى مشاهده مى‌كنى؟ جز حكمت آفرينشگر در ريز و درشت آفرينش، اين حكمت و