و ما كسانى بوديم كه چون نيزه مى‌زديم فقط جنگجويان را نشانه مى‌گرفتيم و جز با رزمندگان كارى نداشتيم.

[پيام معاويه به على‌]

راوى گويد:

مردم يك صدا گفتند ما پذيرفته‌ايم كه قرآن ميان ما و ايشان داور باشد و معاويه ابو اعور سلمىّ را سوار بر استرى سپيد (به نشانه صلحخواهى) گسيل داشت، و او در حالى كه قرآن بر سر نهاده بود به ميان دو صف عراقيان و شاميان آمد و مى‌گفت: كتاب خدا در ميان ما و شما داور باشد. معاويه به على پيام فرستاد:

«ماجرا ميان ما و شما به درازا كشيده و هر يك از ما در آنچه از ديگرى مى‌طلبد خود را بر حق مى‌داند، و هيچيك از ما حاضر به فرمانبردارى از ديگرى نيست، و در ميان ما مردم بسيارى كشته شده‌اند، و من بيم آن دارم كه اگر كار بر اين منوال بپايد آينده ما از گذشته بسى وخيمتر شود و [به زودى‌] ما را از اين موضعى كه در پيش گرفته‌ايم باز خواست خواهند كرد و جز من و تو كسى را به حساب و بازپرسى نكشند، آيا موافق هستى دست به كارى زنيم كه متضمّن زندگى و برائت و پذيرفته آمدن عذر ما باشد و موجب صلاح امّت و جلوگيرى از خونريزى و استقرار الفت و نابودى كينه‌ها و فتنه‌ها شود؟ (اگر موافقى) بايد دو داور مورد رضايت ميان ما داورى كنند: يكى از ياران من و ديگرى از ياران تو، تا بر اساس كتاب خدا ميان ما به داورى پردازند، چه خير من و تو در آن است و از اين فتنه خلاص شويم. در اين دعوت كه از تو كردم خدا را پرهيزگار باش، و اگر اهل قرآن هستى به حكم قرآن راضى شو. و السلام.»

پاسخ على به معاويه‌

على بن ابى طالب بدو نوشت: «از بنده خدا، على، امير مؤمنان به معاوية بن ابى سفيان. اما بعد، برترين چيزها كه آدمى بدان مى‌پردازد پيروى از آن چيزها