بگمارند[1] (كه) يكى از آنان در مجلس خويش چنين و چنان گويد[2] و مال خدا را بستاند و بگويد: اين از آن من است و در برداشت آن مرا گناهى نباشد، گويى ارث پدرش را مى‌بخشد، در حالى كه آن مال از خداست و خداوند آن را در برابر شمشيرزنى و نيزه‌افكنى به غنيمت جنگى به ما داده است. اى بندگان خدا، با اين گروه ستمكار كه بر خلاف آنچه خداوند (در قرآن) فرو فرستاده حكم مى‌رانند، پيكار كنيد و در جهاد با آنان از سرزنش هيچ ملامتگرى پروا مداريد، به راستى اگر آنان بر شما پيروز شوند دين و دنياتان را تباه كنند، و اينان همان كسانى هستند كه شما آنان را نيك آزموده و شناخته‌ايد. به خدا سوگند كه از اين اقدام جز شر نخواهند[3]. [و از خداى بزرگ براى خود و شما آمرزش مى‌طلبم‌].»

حمله عبد اللّه بن بديل‌[4]

عبد الله بن بديل در جناح راست مى‌جنگيد تا به معاويه و كسانى كه تا پاى جان با او بيعت كرده بودند برسيد.

آنان به سوى معاويه شتافتند و او به ايشان فرمان داد در جانب راست برابر عبد الله ابن بديل سخت در ايستند، و از سوى ديگر معاويه به حبيب بن مسلمه كه در جناح چپ بود فرمان مقابله داد، وى با تمام كسان خود به جناح راست سپاه عراق حمله‌

[1] متن« اذا ألزموكم» و در شنهج( 1: 485)[ اذا لوليكم‌] آمده كه هر دو عبارت در معنى نزديكند.

[2] متن« يحدّث احدهم» و در اصل‌[ الذى يحدث‌] كه ظاهرا كلمه‌[ الذى‌] زياده است.

[3] متن« ما ارادوا الى هذا الّا شرّا» و در شنهج( 1: 485)[ ما ارادوا باجتماعهم عليكم الّا شرّا از اين كه بر سر شما در آمده‌اند جز قصد شر ندارند].

[4] بازگويى همان روايت پيشين به عبارت ديگر و با توضيح جزئيات همان پيكار است.- م.