اى مردم، (افتخار فتح) نصيب آن كسى است كه پيشى گيرد.

[نجاشى و عمرو عكّى‌]

راوى گويد:

عمرو عكّى، از ياران معاويه حمله آورد و مى‌گفت:

اى نجاشى به مبارزه خداوند خواجگى و پيشاهنگى پيش آى، نام من عمرو و كنيه‌ام ابو خراش است، شهسوارى پيكار جويم، با آمادگى رزمى كه همگان را از كين‌توزى و آمادگى من براى انگيختن شر خبر مى‌دهد[1].

پس نجاشى روى بدو نهاد و مى‌گفت:

لختى درنگ كن كه منم نجاشى، از سالاران بنى كعب كه لاف و گزاف نگويم.

رزمجويى دلاورم، با دلى استوار كه حيات راستين را به زندگى بازى‌گونه نمى‌فروشم.

به بهترين شهسوار و رهسپار (راه حق)، يعنى به على كه فخر و شرفش آشكار است يارى مى‌دهم، به آنكو از بهترين آفريدگان خدا در نبرد تن بتن است‌[2] و از كين‌توزى گردنكشان (و انتقامجويى شخصى) مبرّاست، از صلب دودمان قريش است نه از حواشى و وابستگان آن، و در برابر دروغين سالاران، شيرى شرزه است، به حمله جانشكارش سالار قوم را بكشد، و خود خداوند جنگاورى و قهرمانى شكست ناپذير است،

[1] متن به تصحيح قياسى« تخبر عن بأسى و احرنفاشى» و در اصل‌[ يخبر بأنّى من أحر ناشى‌].

[2] متن« فى نشناش» مصدر« نشنش» كشاكش رزم آوران. اين مصدر در لغتنامه‌ها نيامده و اين وزن از مصادر سماعى است- شرح الشافية( 1: 178).