تفسير آيه 56 سوره اعراف (اصلاح زمين بعد از فساد)

[20] ميسر مى‌گويد: از امام باقر عليه السّلام پيرامون آيه شريفه: وَ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها[1] پرسش كردم. حضرت عليه السّلام فرمود: اى ميسر! همانا زمين تباه و فاسد بود و خداوند سبحان با پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آن را اصلاح كرد و فرمود: وَ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها.

خطبه امير المؤمنين عليه السّلام در نهى از هواپرستى و آرزوى دراز

[21] سليم بن قيس هلالى مى‌گويد: امير المؤمنين عليه السّلام خطبه خواند و خدا را سپاس و ستايش نمود، و سپس بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم درود فرستاد و فرمود: همانا از دو خصلت بر شما هراسانم؛ پيروى از هواى نفس و آرزوى طولانى. اما پيروى از هواى نفس از حق باز مى‌دارد، و اما آرزوى دراز آخرت را در طاق نسيان مى‌نهد. همانا دنيا، پشت كنان، كوچ كرده و مى‌رود و آخرت، كوچ كرده و به سوى ما مى‌آيد، و هر كدام را فرزندانى است، پس شما از فرزندان آخرت باشيد و از فرزندان دنيا نباشيد، چه، امروز كار هست و محاسبه نيست و فردا محاسبه هست و كار نيست، و همان فتنه‌ها و آشوب‌ها از هواپرستى آغاز مى‌شود و از احكام بدعت و خود پرداخته، شروع مى‌گردد. در اين احكام خود پرداخته با خدا مخالفت مى‌شود و مردانى در عهده دار شدن آنها، به جاى مردانى ديگر مى‌نشينند.

اگر حق خالص در ميان بود، اختلاف به چشم نمى‌خورد، و اگر باطل محض در ميان بود، بر هيچ خردمندى پوشيده نمى‌ماند، ليكن مشتى از حق و مشتى از باطل برگرفته شده و با هم آميخته گرديده، و اينجاست كه شيطان به اطرافيان خود چيره مى‌گردد، و كسانى رهايى مى‌يابند كه از طرف خداوند عاقبت نيكى براى آنها رقم خورده باشد.

همانا من از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم شنيدم كه مى‌فرمود: چگونه خواهيد بود زمانى كه‌

[1]« و در زمين پس از اصلاح آن فساد مكنيد»( سوره اعراف/ آيه 56).