تفسير آيه 38 سوره نحل و در زنده شدن ياران امام زمان عليه السّلام‌

[14] ابو بصير مى‌گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: مقصود از اين آيه: وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ بَلى‌ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ‌[1] چيست؟ فرمود: اى ابو بصير! اين آيه چه مى‌گويد؟ عرض كردم: همانا مشركان مى‌پنداشتند و براى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم سوگند به هم مى‌خوردند كه خدا مرده‌ها را زنده نكند. حضرت عليه السّلام فرمود: مرگ بر كسى كه چنين سخنى مى‌گويد. از آنها بپرس كه مشركان به لات و عزى سوگند مى‌خوردند يا بخدا؟ عرض كردم: قربانت گردم تو معناى آن را به من بفهمان. او مى‌گويد: حضرت عليه السّلام به من فرمود: اگر چنانچه امام قائم عليه السّلام، از ما ظهور كند، خداوند جمعى از شيعيان ما را براى او زنده گرداند، كه شمشيرهايشان را حمايل مى‌كنند، و اين خبر، به گروهى از شيعيان ما رسد كه هنوز نمرده‌اند، و به آنها گويند كه فلانى و فلانى و فلانى، زنده شده‌اند و از گور در آمده‌اند و اكنون، در خدمت امام قائم عليه السّلام هستند، و اين خبر به مردمى از دشمنان ما برسد، و آنها گويند كه: اين گروه شيعيان چه دروغ پردازند! امروز هم كه حكومت شماست باز هم دروغ مى‌گوييد، نه بخدا اينها زنده نشدند و تا روز قيامت زنده نشوند. حضرت عليه السّلام فرمود: خداوند سخن آنها را حكايت كرده است.

تفسير آياتى از سوره انبياء و برخورد امام قائم عليه السّلام با بنى اميّه‌

[15] بدر بن خليل اسدى مى‌گويد: شنيدم امام باقر عليه السّلام پيرامون آيه‌ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها يَرْكُضُونَ. لا تَرْكُضُوا وَ ارْجِعُوا إِلى‌ ما أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَ مَساكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ‌

[1]« و با سخت‌ترين سوگندهايشان به خدا سوگند ياد كردند كه خدا كسى را كه مى‌ميرد برنخواهد انگيخت. آرى،[ انجام‌] اين وعده بر او حق است، ليكن بيشتر مردم نمى‌دانند»( سوره نحل/ آيه 38.