تفسير و تأويل برخى آيات‌

[568] فيض بن مختار مى‌گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: اين آيه را چگونه مى‌خوانى:

وَ عَلَى الثَّلاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا[1]؟ امام عليه السّلام فرمود: اگر آن سه نفر به جا مانده بودند در حال فرمانبردارى بودند، ولى مخالفت كردند. مقصود عثمان و دو رفيق او هستند كه بخدا سوگند صداى سم اسب و برخورد سنگى را نشنيدند مگر آنكه گفتند: بر سر ما ريختند، و خدا، ترس را بر آنها چيره گرداند تا صبح كردند.

[569] ابو بصير از امام باقر عليه السّلام روايت كرد كه: من عرض كردم آيه را اين طور كه معروف است قرائت مى‌كنم: التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ ...[2]. امام عليه السّلام فرمود: نه، بخوان التّائبين العابدين، و چون دليل آن پرسش شد فرمود: خدا از مؤمنان كه تائب و عابد بودند جان و مالشان را خريد [يعنى اين جمله صفت مؤمنان است كه در آيه پيش آمده و از نظر اعراب بايد مطابق با موصوف خود باشد، و چون در آن جا «مؤمنين» آمده صفت آن هم بايد با «ياء» باشد].

[570] اسحاق بن عمار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: خداى تبارك و تعالى اين آيه را چنين نازل فرمود: لقد جاءنا رسول من أنفسنا عزيز عليه ما عنتنا حريص علينا بالمؤمنين رؤوف رحيم‌[3].

[571] ابن فضّال از امام هشتم على بن موسى الرضا عليه السّلام روايت كرده كه حضرت آيه را اين گونه تلاوت فرمود: ... فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ‌ على رسوله‌ وَ أَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها ...[4].

عرض كردم: اين آيه چنين است؟ فرمود: ما آن را اين گونه تلاوت مى‌كنيم و نزول آن نيز

[1]« و بر آن سه كس كه به جا ماندند»( سوره توبه/ آيه 118).

[2]« توبه‌كنندگان و عبادت پيشگان»( سوره توبه/ آيه 112).

[3]« هر آينه پيامبرى از خود ما بر ما مبعوث شد كه هر آنچه ما را رنج مى‌دهد بر او گران مى‌آيد، سخت به شما دلبسته است و با مؤمنان رؤوف و مهربان است»( سوره توبه/ آيه 128).

[4]« خداوند آرامش خود را بر رسولش فرو فرستاد و او را با سپاهيانى يارى رساند كه آنها را نمى‌بينيد».

( سوره توبه/ آيه 40).