يك حديث از حضرت مسيح عليه السّلام‌

[545] ابان بن تغلب از امام صادق عليه السّلام روايت مى‌كند كه مسيح عليه السّلام فرمود: كسى كه زخم مجروحى را درمان نكند ناگزير شريك كسى است كه اين شخص را زخمى كرده، چه، زخم زننده تباهى حال مجروح را خواسته، و كسى هم كه او را درمان نكرده، بهبودى او را نخواسته بناچار تباهى او را خواهان است. شما نيز حكمت را به غير اهلش باز مگوييد تا نادانى كرده باشيد، و از اهل آن دريغ نكنيد كه گناه مرتكب شويد. هر يك از شما چونان پزشكى درمانگر باشد كه اگر جايى براى داروى خود يافت [دريغ نورزد] و گر نه خوددارى كند.

داستان واقفيه و ابن قياما

[546] احمد بن عمر مى‌گويد: من و حسين بن ثوير بن ابى فاخته خدمت امام رضا عليه السّلام شرفياب شديم. من به آن حضرت عليه السّلام عرض كردم: ما در وسعت رزق و خوشى و خرّمى بوديم و اينك وضع دگرگون شده است، تو از خداوند عزّ و جلّ بخواه كه آن وضع را به ما بازگرداند. امام عليه السّلام فرمود: چه مى‌خواهيد؟ مى‌خواهيد سلطان باشيد؟ آيا خوش دارى كه همچون طاهر و هرثمه باشى و در برابر، دين و اعتقادات بر خلاف آنچه اكنون دارى باشد؟ عرض كردم: بخدا نه، من خوش ندارم دنيا را آكنده از سيم و زر داشته باشم امّا اعتقادم بر خلاف آنچه اكنون دارم باشد. فرمود: پس هر كس از شما توانگر است بايد سپاس بگزارد كه خداى عزّ و جلّ مى‌فرمايد: ... لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ‌ ...[1]، و نيز مى‌فرمايد: اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُكْراً وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ[2]، پس نسبت بخداوند خوش بين و خوش گمان باشيد، زيرا امام صادق عليه السّلام مى‌فرمود: هر كه بخدا گمان نيك‌

[1]« اگر سپاسگزارى كنيد بر شما[ نعمت را] بيفزايم»( سوره ابراهيم/ آيه 7).

[2]« اى خاندان داود! شكرگزارى‌[ نعمت‌] كنيد كه اندكى از بندگان من شكرگزارند»( سوره سبأ/ آيه 13).