ديدگاه امام صادق عليه السّلام در باره علم نجوم‌

[507] معلّى بن خنيس مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام در باره نجوم پرسيدم كه آيا راست است؟ امام عليه السّلام فرمود: آرى، همانا خداى عزّ و جلّ مشترى را به صورت مردى به زمين فرستاد و او مردى از عجم را گرفت و علم نجوم را به او آموخت تا جايى كه گمان كرد آن را فرا گرفته است و سپس بدو گفت: اكنون بنگر مشترى در كجاست؟ آن مرد گفت: من آن را در فلك نمى‌يابم و نمى‌دانم در كجا قرار دارد. مشترى او را از خود دور كرد و دست مردى هندى را گرفت و به او آموزش داد و گمان كرد كه او آن علم را به كمال رسانده. در اين هنگام به او گفت: اكنون بنگر مشترى در كجا قرار گرفته است؟ آن مرد گفت: بر پايه محاسبات من تو همان مشترى هستى. مشترى كه اين سخن را شنيد فريادى زد و از دنيا برفت، و علم او در خاندان آن مرد همچنان به ارث رسيد و از همين رو جايگاه اين دانش در همان جاست.

[508] از امام صادق عليه السّلام از علم نجوم پرسش كردند حضرت عليه السّلام فرمود: آن را نداند مگر خاندانى از عرب و خاندانى از اهل هند.

رفتار امام صادق عليه السّلام با پيش‌بينى‌كنندگان خلافت ايشان‌

[509] معلّى بن خنيس مى‌گويد: در زمانى كه سياهپوشان [طرفداران ابو مسلم خراسانى‌] ظهور كردند پيش از ظهور بنى عباس من نامه‌هايى از عبد السلام بن نعيم و سدير و جمع ديگرى براى امام صادق عليه السّلام بردم كه در آن نامه‌ها به آن حضرت نوشته بودند كه: ما پيش بينى كرده مقرّر مى‌دانيم كه امر خلافت به شما خواهد رسيد، اينك خودتان چه نظرى داريد؟ حضرت عليه السّلام نامه‌ها را به زمين كوفت و فرمود: واى بر شما، واى بر شما. من امام اين جماعت نخواهم بود. آيا اينان نمى‌دانند كه براى رسيدن ما به خلافت بايد سفيانى كشته شود.