الشَّاكِرِينَ‌[1]. او مى‌گويد: به حضرت عرض كردم: آنها اين آيه را به گونه‌اى ديگر تفسير مى‌كنند. امام عليه السّلام فرمود: آيا اين گونه نيست كه خداوند عزّ و جلّ، پيرامون امّتهاى پيش از ايشان خبر داده كه پس از آمدن دلايل دندانشكن و روشن، با هم اختلاف يافتند و مى‌فرمايد: ... وَ آتَيْنا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّناتِ وَ أَيَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّناتُ وَ لكِنِ اخْتَلَفُوا فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ وَ مِنْهُمْ مَنْ كَفَرَ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلُوا وَ لكِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ ما يُرِيدُ[2]، و همين آيه، خود دليلى است بر آنكه ياران محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نيز پس از او با هم اختلاف يافتند و برخى از ايشان ايمان آوردند و پاره‌اى ديگر كفر ورزيدند.

در بيان ولايت ائمه عليهم السّلام‌

[399] عبد الحميد بن ابو العلاء مى‌گويد: وارد مسجد الحرام شدم و يكى از خدمتگزاران امام صادق عليه السّلام را ديدم پس به سوى او رفتم تا از حال امام صادق عليه السّلام پرسش كنم. ناگهان چشمم به امام صادق عليه السّلام افتاد كه در حال سجده هست. بسيار منتظر ماندم و سجده او به نظر من طولانى رسيد. برخاستم و چند ركعت نماز گزاردم و باز حضرت را در حال سجده يافتم. از خدمتكار ايشان پرسيدم: چند وقت است امام به سجده رفته؟ او گفت: پيش از آنكه تو نزد ما آيى. همين كه امام عليه السّلام صداى مرا شنيد سر از سجده برداشت و فرمود: اى ابا محمّد! نزد من بيا. من نزديك حضرت رفتم و بر او درود فرستادم پس پشت سر آن حضرت صدايى شنيدم. فرمود: اين صداى چيست؟ عرض كردم: گروهى از مرجئه‌

[1]« و محمّد جز فرستاده‌اى نيست كه پيش از او فرستادگانى درگذشته‌اند، آيا اگر او بميرد يا كشته شود شما به عقب بازگرديد؟! و هر كه به عقب بازگردد زيانى بخدا نرساند، و خداوند پاداش دهد سپاسگزاران را»( سوره آل عمران/ آيه 144).

[2]« و به عيسى بن مريم حجّتها داديم و او را با روح القدس يارى رسانديم، و اگر خدا مى‌خواست آنها كه پس از پيامبران آمدند با وجود دليلهايى كه برايشان آمده بود با يك ديگر كارزار نمى‌كردند، ولى باز هم اختلاف كردند، از آنها كسانى بودند كه ايمان داشتند و كسانى بودند كه كفر ورزيدند، و اگر خدا مى‌خواست با هم كارزار نمى‌كردند، ولى خدا هر چه خواهد مى‌كند»( سوره بقره/ آيه 253).