سرچشمه مى‌گيرد، و بر آن نهر منزلگاههاى اوصيا و شيعيانشان بنا شده، و در دو طرف اين نهر دختركانى برآيند كه هر گاه يكى از آنها از جاى برآرند ديگرى به جاى او برآيد، و نامشان به نام آن نهر [خير] ناميده شده، و همين است مفهوم آيه شريفه: فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ‌[1]، و مقصود گوينده از «جزاك اللَّه خيرا» همان منازلى است كه خداوند براى گزيدگان و نيكان فراهم كرده است.

حديث نهر بهشتى و حوريان‌

[299] ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت مى‌كند كه فرمود: در بهشت نهرى است كه در دو طرف آن حوريانى رسته‌اند، و چون مرد مؤمنى به يكى از آنها گذر كند و از آن خوشش بيايد آن را از جاى بركند و خداوند عزّ و جلّ به جاى آن، حوريه ديگرى بروياند.

حديث گنبدها

[300] ابو حمزه مى‌گويد: شبى در خدمت امام باقر عليه السّلام بودم. آن حضرت نگاهى به آسمان كرد و فرمود: اى ابا حمزه! اين گنبد پدر ما آدم عليه السّلام است و خداى عزّ و جلّ جز اين گنبد سى و نه گنبد ديگر دارد و در آنها آفريدگانى هستند كه چشم بر هم زدنى خداى را عصيان نمى‌كنند.

[301] عجلان ابى صالح مى‌گويد: مردى خدمت امام صادق عليه السّلام رسيد و به حضرت عرض كرد: قربانت گردم، اين گنبد آدم عليه السّلام است؟ حضرت عليه السّلام فرمود: آرى، و خداى عزّ و جلّ را گنبدهاى فراوانى است، بدان كه همانا در پس اين مغرب سى و نه مغرب ديگر است، سرزمينهاى سپيدى كه از آفريده‌هاى خدا آكنده‌اند و همگان از نور آنها پرتو گيرند و چشم بر هم زدنى خداى را عصيان نكنند. آنها نمى‌دانند كه آدم خلق شده يا نه و از اولى و دومى بيزارى مى‌جويند.

[1]« در آن جا زنانى هستند زيبا روى»( سوره الرحمن( آيه 70).