امام قائم عليه السّلام، و مقصود از آيه شريفه: ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ‌ ...[1] رجعت امام حسين عليه السّلام است با هفتاد تن از ياران وفادار خود كه كلاه خودهاى زرّين بر سر دارند از دو سو و به مردم خبر مى‌دهند كه اين حسين عليه السّلام است كه رجعت كرده و بيرون آمده تا هيچ مؤمنى در باره آن حضرت شك و ترديد نكند و بدون ترديد، او دجّال و شيطان نيست و هنوز حجت بن الحسن عليه السّلام ميان مردم است، و چون در دل مؤمنان استوار شود كه او حسين عليه السّلام است اجل امام دوازدهم كه حجت است فرا رسد، و همان امام حسين عليه السّلام خواهد بود كه او را غسل مى‌دهد و كفن و حنوط مى‌كند و به خاكش مى‌سپارد، و عهده‌دار تجهيز جنازه وصى نشود مگر وصى و امام.

داستان تبعيد ابو ذر به ربذه‌

[251] ابو جعفر خثعمى مى‌گويد: هنگامى كه عثمان ابو ذر را به ربذه تبعيد كرد امير مؤمنان و عقيل و حسن و حسين عليهما السّلام و عمار بن ياسر رضى اللَّه عنه او را بدرقه كردند. امير مؤمنان عليه السّلام فرمود: اى ابا ذر! براستى تو تنها براى خداوند سبحان خشم گرفتى پس از همان كسى اميد بر كه براى او خشم گرفته‌اى. اين مردم از تو براى دنياى خويش هراسيدند ولى تو از كارهاى ايشان بر دين خود هراسناك شدى و از اين رو آنها تو را از پيرامون خويش راندند و به بلايت گرفتار آوردند. بخدا سوگند اگر همه آسمانها و زمين به روى بنده‌اش بسته باشد و آن بنده تقواى خدا را پيشه كند خداوند براى او گشايشى مقرر فرمايد، پس مباد چيزى جز حق و راستى تو را به انس و همدمى گيرد و جز باطل و نادرستى به هراست افكند.

آن گاه عقيل به سخن آمد و گفت: اى ابا ذر! تو مى‌دانى كه ما تو را دوست داريم و ما مى‌دانيم كه تو ما را دوست دارى و تو در حق ما امورى را مراعات كرده‌اى كه ديگران جز اندكى، آن را ضايع كردند، پاداش تو بر خداى عزّ و جلّ خواهد بود، و از همين روى اين‌

[1]« بار ديگر شما را بر آنها غلبه داديم»( سوره اسراء/ آيه 6).