يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ‌[1] مقصود كدام زمين است كه در آن هنگام دگرگون مى‌شود؟ حضرت باقر عليه السّلام فرمود: زمينى كه نان در آن پاى برجا باشد و از آن بخورند تا خداوند عزّ و جلّ از حساب مردمان آسوده شود. نافع گفت: در آن روز اهل محشر توجهى به خوردن ندارند. امام عليه السّلام فرمود: آن روز مشغول‌تر و گرفتارترند يا هنگامى كه در دوزخند؟ نافع گفت: بلكه وقتى در دوزخند. امام عليه السّلام فرمود: گرفتارى دوزخ آنها را از خوردن باز نمى‌دارد، زيرا خوراك طلبند و به آنها زقّوم دهند و نوشاك خواهند و به آنها آب داغ حميم دهند. نافع گفت: اى فرزند رسول خدا! درست فرمودى و تنها يك پرسش مانده است. امام عليه السّلام فرمود: آن يك پرسش چيست؟ نافع گفت: به من بگو خداوند سبحان از چه زمانى بوده است؟ امام عليه السّلام فرمود: واى بر تو، از چه زمانى نبوده است تا من به تو بگويم از چه زمانى بوده است؟ منزّه باد آنكه پيوسته بوده و پيوسته خواهد بود، يگانه است و بى‌نياز، همسرى نگرفته است و فرزندى ندارد.

سپس فرمود: اى نافع! تو به من از آنچه پرسمت خبر ده. نافع گفت: پرسش شما چيست؟ امام عليه السّلام فرمود: در باره اصحاب نهروان كه بر على عليه السّلام شوريدند چه مى‌گويى؟

اگر بگويى كه امير المؤمنين عليه السّلام آنها را به حق كشته است از عقيده خود برگشته‌اى (زيرا نافع با خوارج هم عقيده بود) و اگر بگويى به ناحق آنها را كشته به تحقيق كافرشده‌اى.

نافع در برابر اين پرسش به حضرت پشت كرد و گريخت در حالى كه مى‌گفت: بخدا سوگند تو به راستى و درستى داناترين مردم هستى، و نزد هشام آمد. هشام گفت: اى نافع! چه كردى؟ نافع گفت: مرا از اين سخن خود معاف دار، بخدا كه او به راستى و درستى داناترين مردم است و به حق زاده پيامبر خداست و يارانش حق دارند كه او را پيامبر شمرند.

حديث مسيحى شام با امام باقر عليه السّلام‌

[94] عمر بن عبد اللَّه ثقفى مى‌گويد: هشام بن عبد الملك امام باقر عليه السّلام را از مدينه به شام‌

[1]« روزى كه زمين به غير اين زمين و آسمانها[ به غير اين آسمانها] مبدل گردد»( سوره ابراهيم/ آيه 48).