آنجا هرگز بادى برنيامده جز براى نابودى قوم عاد آن هنگام كه خدا بر ايشان خشم گرفت و به دربانان ايشان دستور داد كه به اندازه وسعت يك حلقه انگشتر از آن را برآرند.

امام عليه السّلام فرمود: بر دربانان خود سركشى كرد و به اندازه سوراخ بينى يك گاو جهيد از خشم او بر قوم عاد. امام عليه السّلام فرمود: دربانانش به درگاه خداوند سبحان از آن شيون كردند و عرض كردند: پروردگارا! از دست ما خارج شد و بيم داريم كه به وسيله آن مردم بيگناه و آباد كن زمين خود را هم هلاك كنيم. امام عليه السّلام مى‌فرمايد: خداوند عزّ و جلّ جبرئيل را به سوى آن باد فرستاد و او با دو پر خود جلو آن را گرفت و به مكان اول خود بازش گردانيد و به آن گفت: به همان اندازه كه دستور دارى بيرون بيا. امام عليه السّلام فرمود: باد به همان اندازه دستور داده شده برآمد و قوم عاد و هر كه با آنها بود هلاك شدند.

حديث رفع تهيدستى و فقر

[65] امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: هر كه نعمتى بر او رخ نمود بسيار بگويد «الحمد للَّه»، و هر كه را هم حزن بسيار بدو روى آورد بايد طلب آمرزش كند، و هر كه فقر و تهيدستى گريبانش گرفت بسيار بگويد: «لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه العلىّ العظيم» كه اين فقر را از او بزدايد.

امام عليه السّلام مى‌فرمايد: مردى از انصار از نظر پيامبر پنهان شد و چون باز آمد حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به او فرمود: چه چيز تو را از ما پنهان داشت؟ او در پاسخ عرض كرد: يا رسول اللَّه! فقر و كثرت بيمارى. حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به او فرمود: مگر به تو سخنى را نياموختم كه اگر آن را بگويى فقر و بيمارى از تو كناره گيرد؟ عرض كرد: آرى يا رسول اللَّه.

پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: هر گاه صبح و شام كردى بگو:

«لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظيم، توكّلت على الحىّ الّذى لا يموت و الحمد لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً

». آن مرد مى‌گويد: بخدا سوگند اين دعا را سه روز نخواندم مگر آنكه تهيدستى و بيمارى از من دور شد.