و حضرت به راه خود رفت و پس از آن فرمود: اى مرازم! اين بهتر است يا آنچه تو گفتى؟

عرض كردم: قربانت گردم اين بهتر است. امام عليه السّلام فرمود: اى بسا كه آدمى از ذلّت كوچكى برآيد و به ذلّت بزرگترى گرفتار آيد.

رفتار امام صادق عليه السّلام با غلام خويش‌

[50] حفص بن ابو عايشه مى‌گويد: امام صادق عليه السّلام يكى از غلامانش را به دنبال كارى فرستاد و او دير كرد. امام صادق عليه السّلام به دنبالش بيرون رفت و او را خوابيده يافت، پس حضرت نزديك سر او نشست و بادش زد تا بيدار شد، چون بيدار شد امام عليه السّلام به او فرمود:

فلانى! بخدا حق ندارى هم شب بخوابى هم روز، شبت از آن توست و روزت از آن ما.

يك توصيه مهمّ به فرزندان اهل بيت عليهم السّلام‌

[51] ابو على مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود: در ميان مردم ظاهر ما را بر خلاف باطنمان و باطنمان را بر خلاف ظاهرمان جلوه ندهيد، و شما را در مذهب خود همين بس كه هر چه ما مى‌گوييم بگوييد و از هر آنچه ما خاموشى مى‌گزينيم خاموشى بگزينيد. شما ديده‌ايد كه خداوند عزّ و جلّ در مخالفت ما خيرى را براى احدى مقرّر نفرموده است، همانا خداوند مى‌فرمايد: فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌[1]

حديث پزشك‌

[52] امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: موسى عليه السّلام عرض كرد: پروردگارا! درد از كجاست؟

فرمود: از جانب من، عرض كرد: درمان از كجاست؟ فرمود: از من. عرض كرد: پس بندگانت را با پزشك چه كار؟ فرمود: تا بدان دلخوش شوند؛ و از همان روز، معالج،

[1]« پس كسانى كه از فرمان او تمرّد مى‌كنند بترسند كه مبادا بلايى بديشان رسد يا به عذابى دردناك گرفتار شوند»( سوره نور/ آيه 63).