برشمرده براى مردم خردمند، و توان و نيرويى نيست مگر بخدا. در آنچه خداوند در زندگى گذراى دنيوى، شما را از آن پرهيز داده روى برتابيد، آنجا كه خداوند مى‌فرمايد:

إِنَّما مَثَلُ الْحَياةِ الدُّنْيا كَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَ الْأَنْعامُ حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وَ ازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتاها أَمْرُنا لَيْلًا أَوْ نَهاراً فَجَعَلْناها حَصِيداً كَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ‌[1].

پس اى بندگان خدا از كسانى باشيد كه انديشه مى‌كنند و به دنيا نگراييد كه خداوند به محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ[2]، و به شكوفايى دنيا و آنچه در آن است، همچون كسى كه آن را خانه ماندگار و منزل جاودان خويش گرفته، اعتماد نكنيد، زيرا دنيا خانه موقّت و منزلگه كوچ است و جايگاه كردار خوب. از اعمال شايسته در آن توشه برگيريد پيش از آنكه هنگامش سپرى شود و پيش از آنكه اجازه ويرانى آن از سوى خداوند صادر گردد، و گويى همان كسى آن را ويران كرده كه براى نخستين بار آبادش گردانيده و اوست كه سرپرست ميراث آن است. من از خداوند مى‌خواهم به ما و شما در توشه‌گيرى تقوى و زهد در دنيا يارى‌مان رساند، و ما و شما را در شكوفايى گذراى زندگى اين دنيا، در زمره زاهدان قرار دهد و به پاداش آخرت، مايل.

همانا ما به او و براى آن زنده‌ايم و درود خدا بر محمّد پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و خاندان او و سلام و درود و رحمت و بركات الهى بر شما باد.

سخن پيرمرد با امام باقر عليه السّلام‌

[30] حكم بن عتيبه مى‌گويد: در حالى كه در خدمت امام باقر عليه السّلام بودم و اطاق آكنده از

[1]« در حقيقت مثل زندگى دنيا بسان آبى است كه آن را از آسمان فرو ريختيم، پس گياه زمين- از آنچه مردم و دامها مى‌خورند- با آن درآميخت، تا آنگاه كه زمين پيرايه خود را برگرفت و آراسته گرديد و اهل آن پنداشتند كه آنان بر آن قدرت دارند، شبى يا روزى فرمان‌[ ويرانى‌] ما آمد و آن را چنان درويده كرديم كه گويى ديروز وجود نداشته است»( سوره يونس/ آيه 24).

[2]« و به كسانى كه ستم كرده‌اند متمايل مشويد كه آتش‌[ دوزخ‌] به شما مى‌رسد»( سوره هود/ آيه 113).