[شرحهاى كتاب فضل علم‌]

مرحوم مجلسى (ره) در اينجا گفته است: «آيه محكم آيه‌اى است كه دلالت روشن دارد يا منسوخ نشده باشد، زيرا متشابه و منسوخ چندان استفاده‌اى ندارند، فريضه عادله در نهايه است كه مراد عدل در قسمت است يعنى تقسيم بر اساس سهامى كه در كتاب و سنت است بدون خلاف، و احتمال مى‌رود كه مقصود از عدالت اين باشد كه طبق كتاب و سنت مقرر شده است و معادل با مقررات آنها است ولى اظهر اين است كه مقصود: مطلق واجبات است نه خصوص فرائض ارث يا خصوص واجباتى كه از قرآن فهميده شود تا اينكه گويد مراد از سنت امور مستحبه است يا مطلق احكامى كه از سنت دريافت شود گر چه لازم باشد و بنا بر اين ممكن است مقصود از آيه محكمه خصوص مسائل اصول دين باشد يا احكام ديگر و مقصود از قائمه اين است كه باقى است و نسخ نشده».

در وافى گفته است: «به جمله‌

لا يضر من جهله‌

آنها را آگاه كرده كه اين مطالب در حقيقت علم نيست زيرا علم حقيقى آن است كه ندانستن آن در معاد زيان آور و در روز قيامت سودمند باشد نه اين مطالب‌