5- فضيل بن يسار گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى فرمود: خواست، و اراده كرد، و دوست نداشت و نپسنديد، خدا خواست كه چيزى نباشد جز آنكه آن را حق و واقع بداند و اراده او هم چنين بود ولى دوست نداشت كه بگويند: خدا سومين دو ديگر است و نمى‌پسندد براى بندگان خود كه كافر باشند.

6- امام رضا (ع) فرمود: خداى تعالى فرمايد: اى پسر آدم، به خواست من تو براى خود هر چه خواهى توانى خواست و به نيروئى كه از من است واجبات مرا انجام توانى داد و به نعمت من بر نافرمانى من نيرومند شدى، من تو را شنوا، بينا و نيرومند ساختم، هر نيكى به تو رسد از خدا است و هر بدى به تو رسد از خود تو است و اين براى آن است كه من به كردار خوشت از خودت علاقمندترم و تو به بد كردارهايت از من علاقمندترى و دليلش اين است كه من از آنچه كنم باز خواست نشوم و همان مردمند كه باز خواست مى‌شوند.

باب ابتلاء و اختبار يعنى امتحان و آزمايش‌

1- امام صادق (ع) فرمود: هيچ كف بستن و كف گشودنى (داد و ستدى) نيست جز آنكه براى خدا در آن خواست و حكم و آزمايش است.