بطور سرى به من آموخت.

سپس امير المؤمنين عليه السّلام رو به ما كرد و فرمود: از من سؤال كنيد قبل از آنكه مرا نيابيد.

قسم به آنكه دانه را شكافت و مردم را خلق كرد، من به تورات از اهل تورات عالم‌ترم، و به انجيل از اهل انجيل عالم‌ترم، و به قرآن از اهل قرآن عالم‌ترم.

قسم به آنكه دانه را شكافت و مردم را خلق كرد، هيچ گروهى نيست تا روز قيامت كه به صد نفر برسد مگر آنكه من رهبر و راهنماى آنان را مى‌شناسم.

از من در باره قرآن سؤال كنيد. در قرآن بيان هر چيزى و علم اوّلين و آخرين است.

قرآن براى گوينده‌اى حرفى باقى نگذاشته است.

علم نزد امامان تا قيامت‌

فرمود: «تأويل قرآن را جز خداوند و فرو رفتگان در علم كسى نمى‌داند. آنان يك نفر نيستند. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از آنان است. خداوند به او آموخته و آن حضرت هم به من آموخته است، و سپس در نسل ما تا روز قيامت خواهد بود». بعد حضرت چنين قرائت فرمود:

«بَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسى‌ وَ آلُ هارُونَ‌»[1] «بقيّه‌اى از آنچه آل موسى و آل هارون بر جاى گذاشتند». و من نسبت به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بمنزله هارون نسبت به موسى هستم، و علم در نسل ما تا روزى كه قيامت بر پا شود خواهد بود[2].

روايت با سند به سليم:

1. تفسير فرات: ص 9.

2. تأويل الايات الظاهرة: ج 2 ص 555 ح 10.

[1] سوره بقره: آيه 248.

[2] در كتاب تأويل الآيات اين عبارت را اضافه دارد: سپس حضرت اين آيه را قرائت فرمود: وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِي عَقِبِهِ‌» يعنى:« آن را سخن باقى در نسل او قرار داد». و سپس فرمود: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نسل حضرت ابراهيم عليه السّلام است، و ما اهل بيت نسل حضرت ابراهيم عليه السّلام و نسل حضرت محمّد صلى اللَّه عليه و آله هستيم.