يعنى:

آيا نمى‌دانيد كه محمّد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در كنار درختان منطقه خم به حالت ندا ايستاد، و اين در حالى بود كه جبرئيل از طرف خداوند پيام آورده بود كه «تو محفوظ خواهى بود پس در كار خود سستى راه مده، و از طرف پروردگارشان آنچه خداوند نازل كرده به آنان ابلاغ كن. اگر چنين نكنى و از دشمنان بر خود حذر كنى بدان كه رسالت خدايشان را به آنان نرسانده‌اى اگر از دشمنان بترسى».

در اينجا بود كه به امر خدا قيام كرد در حالى كه كف دست او را با دست راست خود بالا برده بود و با صداى بلند و آشكار به آنان گفت: «هر كس از شما كه من مولا و صاحب اختيار او هستم و قول مرا قبول دارد و فراموش نمى‌كند، مولا و صاحب اختيار او بعد از من على است، و من به او براى شما راضى هستم و نه به ديگرى. پروردگارا هر كس على را دوست بدارد دوست بدار، و هر كس با على دشمن باشد با او دشمن باش. پروردگارا، يارى كن هر كس او را يارى كند بخاطر ياريش امام هدايت‌كننده‌اى را كه همچون ماه شب چهارده تاريكيها را روشن مى‌كند. پروردگارا، خواركنندگان او را خوار كن و روز قيامت كه براى حساب مى‌ايستند آنان را به مكافات عملشان برسان.

قطعه زير از نسخه شماره 63 از نسخه‌هاى خطى كتاب سليم نقل شده و بخاطر تناسب آن با اين حديث ذيلا نقل مى‌شود:

اعتراض ابو بكر و عمر در غدير

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هنگام ظهر بپا خاست و دستور داد تا خيمه‌اى نصب كردند، و به على عليه السّلام دستور داد تا داخل آن شود. اوّل كسى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به آنان دستور داد ابو بكر و عمر بودند.

آن دو بلند نشدند مگر بعد از آنكه از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله پرسيدند: آيا اين بيعت به امر خداست؟

حضرت جواب داد: آرى، از امر خداوند جلّ و علا است، و بدانيد كه هر كس اين بيعت را بشكند كافر است، و هر كس از على عليه السّلام اطاعت نكند كافر است، چرا كه سخن‌