مى‌داشتند و براى غلبه و پيروزى حضرت دعا مى‌كردند و دوست داشتند بر مخالفين خود غلبه كند.

آن حضرت بر آنان سخت نگرفته بود و آنان را در تنگنا قرار نداده بود. آنان با او بيعت كرده بودند، و البته همه مردم در راه خدا جنگ نمى‌كنند.

سه متخلّف از جنگهاى امير المؤمنين عليه السّلام‌

كسانى كه بر آن حضرت طعنه بزنند و از او بيزارى بجويند كم و مخفى از او بودند و در ظاهر اظهار اطاعت او را مى‌نمودند، مگر سه نفر كه با او بيعت كردند ولى در جنگ به همراه او شك كردند و خانه‌نشينى اختيار كردند كه عبارت بودند از: محمد بن مسلمه، سعد بن ابى وقاص، پسر عمر.

اسامة بن زيد بعد از آن تسليم شد و رضايت خود را اعلام كرد[1] و براى على عليه السّلام دعا و استغفار كرد و از دشمن آن حضرت بيزارى جست و شهادت داد كه آن حضرت بر حق است و هر كس با او مخالفت كند ملعون و خونش حلال است.

روايت از كتاب سليم:

1. بحار: ج 32 ص 215 ح 172.

[1]« ج» خ ل: از جنگ دست نگه داشتند كه عبارت بودند از: سعد و پسر عمر، پسر مسلمه، اسامة بن زيد. ولى اسامة بن زيد بعدا رضايت خود را اعلام كرد.