مى‌شدند و تابع ما مى‌گشتند[1] و امورشان را بدست ما مى‌سپردند از بالاى سرشان و زير پايشان نعمت‌ها را مى‌خوردند و تو اى معاويه در خلافت طمع نمى‌كردى‌[2]! ولى آنچه مردم از ما از دست داده‌اند بيش از آنى است كه ما نسبت به آنان از دست داده‌ايم.

خداوند در باره من و تو بخصوص آيه‌اى از قرآن نازل كرده است كه تو و امثال تو آن را طبق ظاهرش مى‌خوانيد و نمى‌دانيد تأويل باطن آن چيست‌[3] و آن در سوره «الحاقّه است كه: فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسِيراً تا آنجا كه مى‌فرمايد: وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ‌ ... تا آخر آيه‌[4]، «كسى كه نامه عملش بدست راستش داده شود بزودى به آسانى مورد محاسبه قرار مى‌گيرد» تا آنجا كه مى‌فرمايد: «و امّا كسى كه نامه عملش به دست چپش داده شود ...»، و قضيّه چنين خواهد بود كه هر امام ضلالت و امام هدايتى فرا خوانده مى‌شوند و با هر كدام از آنها اصحابشان كه با او بيعت كرده‌اند خواهند بود، و من و تو هم فرا خوانده مى‌شويم.

اى معاويه، تو صاحب زنجير هستى كه مى‌گويد: «اى كاش نامه عملم بدستم داده نمى‌شد و حساب خود را نمى‌دانستم» تا آخر آيات‌[5]. بخدا قسم اين مطلب را از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيدم كه در باره تو مى‌فرمود و همچنين در باره هر امام ضلالتى كه قبل از تو بوده و بعد از تو خواهد بود مثل همين خوارى و عذاب از جانب خدا خواهد بود.

آيه‌اى از قرآن در باره بنى اميّه‌

در باره شما (بنى اميّه) كلام خداوند عز و جل نازل شده است كه: وَ ما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا

[1]« ج»: با ما بيعت مى‌كردند.

[2]« ج»: و تو در مقام خلافت قرار نمى‌گرفتى.

[3]« الف» و« ب»: خداوند در باره من و تو سوره بخصوصى نازل كرده است كه امّت آن را به ظاهر تأويل مى‌كنند و نمى‌دانند باطن آن چيست.

[4] سوره انشقاق: آيه 8. سوره الحاقّه: آيه‌هاى 19 تا 37.

[5] اشاره به آيه‌هاى 25 تا 32 سوره الحاقّه است كه مى‌فرمايد:« سپس در زنجيرى كه طول آن هفتاد ذراع است او را ببنديد».