23 نامه سرّى معاويه به زياد: برنامه معاويه در باره قبايل عرب، برنامه معاويه در اهانت عجم، علت طمع معاويه در خلافت، دستور معاويه در باره عجم، معرفى زياد بعنوان فرزند ابو سفيان و برادر معاويه، ارتباط معاويه با زياد، نسخه‌بردارى سليم از نامه سرّى معاويه.

نامه سرّى معاويه به زياد

ابان از سليم نقل مى‌كند: زياد بن سميّة نويسنده‌اى داشت كه ادعاى تشيّع مى‌كرد، و با من دوست بود[1]. او نامه‌اى را كه معاويه به زياد در جواب نامه او نوشته بود به من نشان داد.

برنامه معاويه در باره قبائل عرب‌

امّا بعد، تو به من نامه نوشته‌اى و در باره عرب از من سؤال كرده‌اى كه كدام را احترام كنم و كدام را اهانت نمايم. كدام را مقرب بدارم و كدام را دور نمايم. از كدام در امان باشم و از كدام بر حذر باشم؟ و من اى برادرم آگاه‌ترين مردم به عرب هستم.

به اين طايفه از يمن‌[2] توجّه كن. آنان را در ظاهر احترام كن و در خلوت اهانت نما.

من نيز با آنان چنين مى‌نمايم. در مجالس، آنان را نزديك خود قرار مى‌دهم و چنين وانمود مى‌كنم كه ايشان نزد من از ديگران مقدّم‌ترند[3]، ولى عطاها و فضيلت دادن ديگران را پنهان از آنان انجام مى‌دهم، و علتش هم اين است كه عده زيادى از ايشان‌

[1]« ب» و« د»: زياد بن ابيه دوستى داشت كه ادعاى تشيّع مى‌كرد.

[2] منظور معاويه در اينجا از طايفه يمنى روشن نيست.

[3]« الف»: ايشان بدترين مردم نزد من هستند.« ب» و« د»: در خلوت به آنان چنين وانمود كن كه ايشان بد حال‌ترين مردم نزد تو هستند.