«اى ابان، تو در اين روزها از دنيا مى‌روى، در باره امانت من تقوى پيشه كن و آن را ضايع مكن و به وعده‌اى كه به من در مورد كتمان آن داده‌اى عمل كن، و آن را جز نزد مردى از شيعيان امير المؤمنين عليه السّلام كه صاحب دين و آبرو باشد مسپار».

اين خواب از رؤياهاى صادقه بود، چه آنكه يكماه از آن نگذشته ابان از دنيا رفت.

در پى اين رؤيا، ابان خود را در مقابل بزرگترين مسئوليّت عمر خود ديد. او براى تحويل كتاب سليم، عمر بن اذينه بزرگ علماى شيعه در بصره را انتخاب كرد كه يكى از اصحاب امام صادق عليه السّلام بود و بعد از آن حضرت در شمار اصحاب امام موسى كاظم عليه السّلام در آمد.

از آنجا كه ابان و ابن اذينه هر دو از طايفه «بنى عبد القيس» بودند، احتمال مى‌رود ارتباط نزديك آن دو از اين جهت هم باشد، گذشته از جنبه عقيدتى كه اصل علّت ارتباط بود.

صبح آن شب كه ابان سليم را خواب ديد با ابن اذينه ملاقات كرد و رؤياى شب گذشته را و نيز اجمالى از تاريخچه كتاب را با او در ميان گذاشت. سپس كتاب را رسما به او تحويل داد، و او هم مانند سليم تمام كتاب را براى ابن اذينه قرائت كرد.

بدين ترتيب، امانت سليم را به بزرگ مردى از شيعيان امير المؤمنين عليه السّلام كه مورد اعتماد بود سپرد و دقيقا به وصيّت سليم عمل كرد. ناگفته نماند كه ابان مطالب كتاب سليم را در طول عمرش براى افراد مورد اعتمادى نقل كرده، ولى كتاب را فقط به ابن اذينه تحويل داده است.

وفات ابان بن ابى عيّاش‌

بيش از يكماه از تحويل كتاب سليم به ابن اذينه نگذشته بود كه ابان در ماه رجب سال 138 هجرى در بصره از دنيا رفت، و بحقّ مسئوليّت بزرگ خود در مورد كتاب را بخوبى به انجام رساند. رحمت خدا بر روح پاكش باد.