ثانيا: سه شرط اساسى با ابان قرار داد و در مورد آنها عهد و پيمان الهى از او گرفت، كه آنها از اين قرارند:

1. تا سليم زنده است از كتاب و مطالب آن به كسى خبر ندهد.

2. پس از رحلت او نيز كتاب و مطالبش را جز به موثّقين از شيعه خبر ندهد.

3. هنگام مرگ كتاب را به شخصى موثق و ديندار از شيعه بسپارد.

ثالثا: تمام كتاب را براى ابان قرائت كرد و او به دقت گوش فرا داد تا در مطالب آن جاى ابهامى نماند.

رابعا: با دست مباركش كتاب را بطور رسمى بدست ابان داد و بعبارت ديگر آن را تحويل او داد تا در اداى امانت وظيفه خويش را بطور كامل به انجام رسانده باشد.

وفات سليم بن قيس‌

در اواخر سال 76 هجرى، سليم در شهر نوبندجان فارس در سن 78 سالگى بدرود حيات گفت و ظاهرا در همان شهر بخاك سپرده شد[1].

او در حالى كه بيش از شصت سال از عمر شريفش را در راه احياء ولايت اهل بيت عليهم السّلام سپرى كرده بود بديدار مواليانش شتافت و اين يادگار بزرگ را از خود بر جاى گذاشت. رحمت خدا بر روان پاكش باد.

كتاب سليم در نوبندجان و بصره‌

پس از سليم، ابان بن ابى عيّاش در نوبندجان به مطالعه كتاب سليم پرداخت، و آنچه در باره مطالب كتاب از او شنيده بود شخصا دريافت. بهمين جهت تصميم گرفت به شهرهاى بزرگ اسلامى سفر كند تا آگاهى بيشترى در باره دينش پيدا كند.

[1] تعيين سال 76 بعنوان سال رحلت سليم از مجموعه قرائن زير بدست آمده است:

حجاج در سال 75 هجرى بعنوان حاكم عراق وارد كوفه شد. طبق تصريح ابان در سر آغاز كتاب سليم، حجاج پس از ورود به عراق فورا سراغ سليم را گرفته و سليم هم بى‌وقفه فرار كرده و به نوبندجان آمده است. همچنين ابان تصريح مى‌كند كه پس از ورود به نوبندجان ديرى نپاييد كه سليم از دنيا رفت. بنا بر اين از سال 75 زمان زيادى نگذشته كه سليم از دنيا رفته كه اگر حد اكثر حساب كنيم سال 76 مى‌شود.