1 اتمام حجّت امير المؤمنين عليه السّلام در اجتماع مهاجرين و انصار در زمان عثمان‌

تفاخر مهاجرين و انصار

ابان از سليم نقل مى‌كند كه گفت: در زمان حكومت عثمان، در مسجد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله على عليه السّلام را با جماعتى ديدم كه با يك ديگر گفتگو مى‌كردند و فقه و علم را مذاكره مى‌كردند.

از طرفى قريش و فضيلت و سوابق و هجرت ايشان را يادآور شدند، فضائلى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در باره ايشان فرموده بود مثل كلام حضرت كه «امامان از قريش هستند» و «مردم دنباله رو قريش هستند»، و «قريش امامان عرب هستند»، و «به قريش ناسزا نگوئيد»، و «هر قريشى قوّت دو مرد از ديگران را دارد»، و «خدا مبغوض بدارد هر كس قريش را مبغوض بدارد»، و «هر كس خوارى قريش را اراده كند خدا او را خوار كند».

از طرف ديگر انصار و فضيلت و سوابق و يارى ايشان را ياد كردند و آنچه خداوند در قرآن بر ايشان ثنا گفته و فضائلى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در باره ايشان فرموده است‌[1].

همچنين آنچه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بر سر جنازه سعد بن معاذ[2] و حنظلة بن راهب غسيل‌

[1] در كتاب احتجاج اين عبارات در اينجا اضافه شده است: مثل كلام حضرت كه:« انصار عيال من و صاحب سرّ من هستند»، و« هر كس انصار را دوست بدارد خدا او را دوست بدارد و هر كه آنان را مبغوض بدارد خدا او را مبغوض بدارد»، و« انصار را مبغوض نمى‌دارد كسى كه به خدا و رسولش ايمان آورده باشد»، و« اگر مردم به راههاى مختلفى بروند من راههاى انصار مى‌پيمايم».

[2] در كتاب احتجاج اين عبارات در اينجا اضافه شده است: و آنچه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بر سر جنازه سعد بن معاذ فرمود كه« عرش در مرگ او به لرزه در آمد»، و اينكه وقتى حوله‌هايى از يمن براى حضرت آوردند و مردم خوششان آمد، آن حضرت فرمود:« حوله‌هاى سعد در بهشت زيباتر از اينهاست». همچنين از سخنان حضرت بر سر جنازه سعد اين بود كه فرمود:« ملائكه بدون كفش و عبا در تشييع جنازه او بودند، و من هم به آنان اقتدا كردم. دست من در دست جبرئيل بود و هر جاى تابوت را مى‌گرفت من نيز مى‌گرفتم. به بحار: ج 10 ص 43، و ج 20 ص 236 مراجعه شود.