هر كس در فهم و درك بصيرت داشته باشد در حكمت جستجو و تبيين مى‌كند، و هر كس در حكمت تبيين كند عبرتها را مى‌شناسد، و هر كس عبرت را بشناسد حكمت را تأويل و تفسير مى‌كند، و هر كس حكمت را تفسير كند عبرت را مى‌بيند، و هر كس عبرت را ببيند گويا همراه پيشينيان بوده است.

عدل‌

عدل بر چهار شعبه است: پيچيده‌هاى فهم، و پوشش علم و شكوفه حكمتها و باغ حلم.

هر كس بفهمد جمله‌هاى علم را تفسير مى‌كند، و هر كس علم داشته باشد شرايع حكمت بر او عرضه مى‌شود، و هر كس بردبارى كند در كارش افراط نمى‌كند و بوسيله آن در بين مردم ستوده زندگى مى‌كند.

جهاد

جهاد بر چهار شعبه است: امر به معروف و نهى از منكر، و راستگوئى در جاهاى مختلف، و غضب بخاطر خداوند، و بغض و عداوت با فاسقين.

هر كس امر به معروف كند كمر مؤمن را محكم مى‌كند، و هر كس نهى از منكر كند بينى فاسق را[1] به خاك مى‌مالد، و هر كس در جاهاى مختلف راست بگويد وظيفه‌اى كه بر عهده‌اش بوده انجام داده است، و هر كس با فاسقين عداوت داشته باشد و بخاطر خداوند غضب كند خداوند بخاطر او غضب مى‌نمايد[2].

و اين است ايمان و پايه‌ها و شعبه‌هاى آن.

[1]« ب»: منافقين را.

[2]« د»: هر كس با فاسقين عداوت داشته باشد براى خدا غضب مى‌كند و هر كس براى خدا غضب كند خدا براى او غضب مى‌كند.