قسم، اين حديث را از كسى شنيده‌ام كه از همه اين افراد بالاتر است: از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيدم، دو گوشم شنيد و قلبم آن را در خود جاى داد».

امام زين العابدين عليه السّلام رو به من كرد و فرمود: آيا اين حديث به تنهايى، آنچه از احاديث (كتاب سليم) ترا نگران كرده بود و بر سينه‌ات سنگينى مى‌كرد[1] حل نمى‌كند؟

اى برادر عبد القيس از خدا بترس، اگر مطلبى برايت روشن شد آن را بپذير و گر نه سكوت كن تا سلامت بمانى و علم آن را به خدا واگذار كن، چرا كه در وسعتى بيش از فاصله آسمان و زمين قرار دارى‌[2].

ابان مى‌گويد: اينجا بود كه از آن حضرت در باره آنچه ندانستنش برايم جايز بود و آنچه ندانستن آن برايم جايز نبود سؤال كردم، و حضرت هم جوابهايى به من فرمودند.

ملاقات ابان با ابو الطفيل‌

ابان مى‌گويد: بعد از آن ابو الطفيل را در منزلش ملاقات كردم. او در باره «رجعت»[3] از عده‌اى از اهل بدر و از سلمان و ابو ذر و مقداد و ابىّ بن كعب برايم مطالبى نقل كرد.

ابو الطفيل گفت: مطالبى را كه از اينان شنيده بودم در كوفه خدمت على بن ابى طالب عليه السّلام عرضه كردم. آن حضرت به من فرمود: «اين علم خاصّى است كه امت در جهل به آن و ردّ علمش به خداوند تعالى وسعت دارند»[4]. سپس حضرت آنچه آنان به من خبر داده بودند تأييد فرمود و در اين باره آيات بسيارى از قرآن برايم خواند و آنها را تفسير كاملى فرمود، بطورى كه يقين من به روز قيامت قوى‌تر از يقينم به رجعت نبود.

[1] عبارت« عظم في صدرك» را مى‌توان به« در سينه‌ات بزرگ جلوه مى‌كرد» نيز معنى كرد.

[2] يعنى اگر مطلبى برايت روشن نشد آن را انكار مكن كه خداوند در اين باره به بندگانش وسعت داده است.

عبارت« فانك في اوسع مما بين السماء و الارض» يعنى« تو در مطلبى وسيعتر از فاصله آسمان و زمين قرار گرفته‌اى»، يعنى مطلب بالاتر از سطح فكر بشر است و درك جوانب مختلف آن مشكل است.

[3] منظور از« رجعت» اجمالا اين است كه معصومين عليهم السّلام يك بار ديگر به دنيا بر مى‌گردند و برنامه‌هايى خواهند داشت. براى توضيح بيشتر به بحار ج 53 ص 39 ب 29 مراجعه شود.

[4] يعنى امت حق دارند در باره رجعت، مسأله را به خدا واگذار كنند و آن را اجمالا قبول نمايند.