فرستادن پسرانشان به مدارسى كه به منظور ايجاد انگيزه از روش‌هاى رقابتى بهره مى‌برند، مردّد هستند. اين عقيده با سياست عامه‌پسند بيست سال پيش كه «رقابت به دليل مضر بودنش براى اعتماد به نفس، بد مى‌باشد» همراه شده است. امّا اين نظريات از لحاظ تجربى، پايه و اساسى ندارند. حال ما مى‌دانيم كه اهميت و ارزشى كه عزت نفس براى دختران دارد، براى پسران ندارد. در حالى كه رقابت، به‌خصوص رقابت گروهى، براى بيشتر پسران با اهميت‌تر از دختران است. بعضى از پسران نيازمند رقابت هستند و ريسك رقابت باعث مى‌شود كه آنها به نتيجه علاقه‌مند شوند. اگر معلّمان و والدين و مديران مدرسه اين حقيقت را درك نكنند، واقعاً ممكن است باعث جدايى اين پسران از مدرسه شوند.

«آنجى رومانو»[1] يكى از آشنايان ماست كه سال‌هاست مربى ورزشى دختران و پسران مى‌باشد. وى دريافت كه بيشتر دختران، حتّى دختران ورزشكار با استعداد، از لحاظ ورزشى نيازمند تشويق هستند. به همين خاطر، دخترانى كه فكر مى‌كنند به اندازه كافى خوب و سريع و قوى نيستند، ورزش را رها مى‌كنند. آنجى به من گفت: شما بايد به دختران اعتبار دهيد، امّا پسران متفاوتند.

بسيارى از پسران، به‌خصوص پسران مستعد ورزشكار، تمايل دارند مهارت‌ها و قابليت‌هايشان را بيش از اندازه ارزيابى و قضاوت كنند.

[1] -AngieRomano .