نشان داده است كه اين ماده سبب ناتوانى در يادگيرى بچه‌هايشان شده است. اين يافته، پروفسور ماكلوسكى را هدايت كرد تا نگرانى خود را از قرارگرفتن در معرض اين مواد ابراز كند. قرارگرفتن در معرض اين مواد، در سطوحى كه مردم ايالات متحده در حال حاضر قرار دارند، ممكن است «در توانايى يادگيرى بچه‌ها اثرات بلند مدّت منفى داشته باشد.»[1]

تحقيق اخير بر اين واقعيت اشاره داشت كه بچه‌هاى كم سن و سال نسبت به اين مواد حساس‌تر از آن هستند كه پيش‌تر فكر مى‌شد و اينكه، تماس با موادى كه از سوى‌

FDA

در دهه 1990 اعلام شده بود داراى درجه «سالم و بى‌خطر» هستند، ممكن است بسيار خطرناك باشند.

تا همين اواخر، نگرانى‌ها در مورد اين مواد شيميايى، بر روى خطر سرطان متمركز بود. امّا دانشمندان دريافتند مقاديرى كه بيشتر ما در معرض آن هستيم، كمتر باعث سرطان مى‌شوند. البته اكنون مى‌دانيم كه آنها ممكن است حتّى در حد (دُزهاى) بسيار پايين، رشد مغز را مختل كنند.[2]

چرا تعداد بسيارى از بچه‌ها خيلى چاق مى‌شوند؟

محقّقان بيش از پيش به استروژن‌هاى محيطى اشاره مى‌كنند. دانشمندان چند دهه است كه فهميده‌اند استروژن‌ها اندازه سلول‌هاى چربى را كنترل مى‌كنند.

[1]

. see eil Maclusky, Tibor Hajszan, and Casaba Leranth, Environmental Health Perspectives, vol 311, p. 576- 976, 5002.

[2]

. Lise Aksglaede, Anders Juul, Henrik Leffers, Human Reproduction Update, vol 21, p. 143- 943, 6002.