شناخته شوند آزادند؛ نه كنيز؛ تا مورد آزار و اذيت قرار نگيرند».

حقيقت اين است كه اگر كسى به متون روايى و تاريخ اسلام رجوع كند، به راحتى خواهد فهميد كه همان‌طور كه نماز و روزه به دورانى خاصى اختصاص ندارند، دستور پوشش نيز چنين است و ادعاى عصرى بودن آن، بى‌دليل و غيركارشناسانه است؛ زيرا در اين آيه، يكى از علت‌هاى وجوب حجاب، اين‌گونه بيان شده كه زن بى‌حجاب (مانند كنيزان در آن زمان)، در معرض مزاحمت و هتك حيثيت قرار دارد و در مقابل، زن با پوشش مناسب و با وقار، وقتى از خانه بيرون مى‌رود، فاسدان و مزاحمان و بيماردلان، جرأت هتك آبروى او را پيدا نمى‌كنند و در واقع، وى را طعمه‌اى مناسب براى شكار خود نمى‌بينند؛ زيرا داراى حريم مى‌باشد. پس در اين آيه، دليل حكم بيان شده و آن علت، امروز نيز وجود دارد.