اولياء و همصفان خود مگيرند. و هركس اين كار
را بكند ديگر نزد خدا جايگاهى ندارد؛ رابطهاى با خدا ندارد؛ مگر اينكه از آنها
پروايى داشته باشيد و بيمى. و خدا شما را از خود برحذر مىدارد و بازگشت و سرانجام
به سوى خداست. بگو، اگر آنچه در سينههايتان نهفته، پنهان كنيد يا آشكار كنيد، خدا
آن را مىداند؛ آنچه را در آسمانها و زمين است مىداند، و خدا بر هر چيز تواناست.
همان روز كه هر انسانى، هركس، آنچه كار نيك انجام داده حاضر مىيابد؛ و آنچه كار
بد انجام داده، مىخواهد ميان او و ميان آن كار بد فاصلهاى طولانى باشد. خدا شما
را از خود برحذر مىدارد، در حالىكه خدا نسبت به بندگانش دلسوز و مهربان است.
بگو، اگر خدا را دوست داريد پيرو من باشيد تا خدا شما را دوست بدارد و گناهان شما
را بيامرزد، و خدا آمرزشگر و مهربان است. بگو، فرمان خدا بريد و فرمان پيامبر. اگر
روگرداندند، خدا كافران را دوست ندارد.
نظام بحث تفسيرى ما به صورت پيشبينى نشده، در جلساتى كه در اينجا
تشكيل مىشود، ما را به بحث پرارزش و اساسى و قابل ملاحظه ولايت كشاند. يادم
مىآيد كه سال گذشته هم در يكى از شبها در اينجا به طور مفصّل پيرامون اين مسأله
بحث كرديم. بحث امشب علاوهبر بحث پرارج ولايت، با بحث تقيّه و نقش آن در سياست
داخلى و خارجى اسلام هم ارتباط دارد. آيه در هر دو زمينه است. در بحث از تقيّه، به
تفصيل در اين جلسات چند جلسه بحث شد. در بحث ولايت هم به تفصيل سخن گفته شد.
بنابراين، به مناسبت آيات امشب، فشرده همان بحثها را براى