وقتى مىخواهد درباره نقش ايمان در زندگى،
نقش ايمان به يك مسلك و مذهب در ايجاد سعادت راستين براى جامعهها و فردها بينديشد،
جا دارد به اين مشكل هم بينديشد. گهگاهى من ديدهام كه رفقا، حتى در جمع خودمان،
مىنشينند و از نقطه ضعف گروههاى دوستانمان ياد مىكنند و رنج مىبرند. اما چرا
يان رفقا گاه چنين آتش مزاج بر سر مسائلى به جان هم مىافتند!؟ مىخواهم اعتراف
كنم كه اين آسيبپذيرى تا حدودى نتيجه همان نقطه قوتى است كه ما براى ايمان به
مذهب برشمرديم. به قول معروف، «آفت طاووس آمد پر او». طاووس زيباى ايمان، چنين
آفتى را هم به همراه دارد. بايد چارهاى براى پيشگيرى از اين آسيب و آفت بينديشيم.
آسيبپذيرى جوامع مسلكى و ايدئولوژيك
در جامعههاى مسلكى مىبينيد به همان اندازه كه مسلك عامل پيوند و
ارتباط محكم ميان افراد مىشود، و هروقت چنين پيوند نيرومند مسلكى در آنجامعه به
وجود آيد جامعه را به صورت يك موجود زنده شاداب پرنيروى پرتحرك سعادتآفرين و
سعادتمند درمىآورد، به همان اندازه اگر دشمنى رخنه كرد و اين احساسات را به شكلى
در راه صفبنديهاى عقيدتى داخلى استخدام كرد، آن ايمان تحركزا به صورت عامل
درگيريهاى شديد تند خانمان بر باد ده در مىآيد. شديدترين جنگهاى تاريخ ميان چه
كسانى روى داده است؟ شديدترين برخوردهاى تاريخ