بودند (مَرارَه، زَهْره گوسفند و گاو و أمثال آنها را گويند). به خدمت حضرت إمام صادق عليه السّلام آمد و سؤال نمود كه من مى‌خواهم وضو بگيرم؛ در موقع وضو چگونه مسح كنم؟ حضرت فرمودند: يُعْرَفُ هَذَا وَ أَشْبَاهُهُ مِنْ كِتَابِ اللَهِ؛ مَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِى الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ؛ امْسَحْ عَلَى الْمَرَارَةِ! «اين حكم و أمثال آن از كتاب خدا معلوم مى‌شود. (خداوند در قرآن فرموده است:) خداوند براى شما در دين، حَرَج و گرفتگى و سختى قرار نداده است. روى همين مرارَه مسح كن!» لزومى ندارد مَرارَه را برداشته و روى پاى خو را مسح كنى!

بدين طريق، حضرت دستور جبيره به او دادند. جبيره معنيش همين است. حضرت در مقام تعليم اين مطلبند كه: قرآن ابتداءً وضوء را بر شما واجب كرده: فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ‌[1] بايستى پاهايتان را تا كعبين مسح كنيد. پس أصل آيه وجوب وضوء را ضميمه آيه: ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ‌[2] فرمودند؛ بدين صورت كه اگر مَرارَه يا جبيره برداشته شود، و مسح روى پا انجام پذيرد موجب حَرَج خواهد بود؛ پس أصل وضو ثابت، و حرجِيَّتَش برداشته شده است، نتيجه چه خواهد بود؟ امْسَحْ عَلَى الْمَرَارَةِ.

يا درباره آن كسى كه مريض بود، و در حال مرض كه بسترى بود جُنُب شد، نزديكانش او را غسل دادند، و در أثر اين عمل مُرد. فَكُزَّ فَمَاتَ «مبتلا به كُزاز شد و مُرد.»

وقتى حضرت شنيدند بسيار ناراحت شده فرمودند: قَتَلُوهُ! قَاتَلَهُمُ اللَهُ، أَلَا يَمَّمُوهُ؟ أَلَا سَأَلُوا؟ «خدا بكشد آنها را! كشتند اين بيچاره را. آخر چرا تيمّمش ندادند؟ چرا از اين مسأله سؤال نكردند؟»

أَلَا يَمَّمُوهُ‌، يعنى چه؟ يعنى خودشان بايد وظيفه خود را بدانند كه‌

[1] -: قسمتى از آيه 6، از سوره 5: المآئدة

[2] - قسمتى از آيه 78، از سوره 22: الحجّ