فصل سوم: حاكميّت و ولايت الهى‌

در فصل پيشين گذشت كه ديدگاه‌هاى مختلفى درباره منشأ حاكميت حكومت‌ها ذكر گرديده است؛ اعمّ از نظريه خاستگاه الهى، زور، قرارداد اجتماعى و .... در اين فصل برآنيم تا خاستگاه حكومت در اسلام را بررسى كنيم.

براساس صريح آيات قرآن كريم، منشأ حاكميت و ولايت، خداوند متعال است.[1] اوست كه خالق، مالك و ولىّ و ربّ مطلق در عالم است.[2] بر همين اساس، هرگونه حاكميت و ولايت از طرف غير خداوند مطرود است؛ مگر اين‌كه در طول حاكميت خداوند و با اذن و جعل او باشد.[3] هركس بخواهد ولايت و سلطه‌اى بر ديگران اعمال كند، بايد از طرف خدا مأذون باشد؛ وگرنه اين ولايت و سرپرستى، باطل و ظلم و تجاوز به حقوق ديگران است.[4]

1- 3. حاكميّت و ولايت الهى‌

براى اثبات حقّ حاكميّت و ولايت انحصارى خداوند، از آن‌جا كه بحث از افعال‌

[1] - آيات شورى( 42)، 9؛ سجده( 32)، 4؛ يوسف( 12)، 101؛ احزاب( 33)، 36؛ مائده( 5)، 55؛ اعراف( 7)، 54؛ انعام( 6)، 57.

[2] - الحمد للّه ربّ العالمين، حمد( 1)، 2.

[3] -\i« يا داوود انا جلعناك خليفة فى الارض»\E ص( 38)، 39؛ و نيز بقره( 2)، 247؛ نساء( 4)، 54؛ مائده( 5)، 20؛ يوسف( 12)، 101؛ ص( 8) 35.

[4] - مائده( 5) 44، 45 و 47.