يكسان است و اين مطلب از دو آيه ياد شده در زير بخوبى استفاده مى‌شود.

... و ما كان لرسول أن يأتى بآية إلّا بإذن اللّه ....[1] «و هيچ پيامبرى حق ندارد جز با اجازه خدا معجزه‌اى بياورد».

و ما كان لرسول أن يأتى بآية الّا بإذن اللّه فإذا جاء أمر اللّه قضى بالحقّ وخسر هنا لك المبطلون.[2] «هيچ پيامبرى حق ندارد كه جز با اجازه خدا معجزه‌اى بياورد، هنگامى كه فرمان خدا مى‌رسد درباره افراد سركش به حق داورى مى‌شود و اهل باطل زيان مى‌بينند».

اراده حكيمانه خداوند و اذن وى براى اعجاز، در هر مورد و شرايطى موجود نيست، بلكه شرايطى دارد و اين آيات كه پاسخ منفى به درخواست معجزه‌طلبان مى‌دهد، ناظر به مواردى است كه اذن خدا- بر اثر نبودن شرايط- محقق نبوده است و اين مطلب غير آن است كه بگوييم كه هيچ‌گاه پيامبر اسلام معجزه‌اى جز قرآن نياورده است به اصطلاح نفى اخص، گواه بر نفى اعم نمى‌شود.

[1] - رعد/ 38.

[2] - غافر/ 78.