و اجتماعى نبود، بلكه وى به گواهى آيات قرآن معلّم و آموزگار كتاب آسمانى‌[1]، مبين مشكلات قرآن‌[2] و بازگوكننده سنن و احكام الهى بود[3] از اين جهت به اتفاق جامعه اسلامى و نصوص قرآن، گفتار و رفتار وى در تعاليم عالى اسلام و وظايف بندگان سند و حجت مى‌باشد.

تا اينجا به اقسام «ولايت تشريعى» كه از ناحيه شارع مقدس براى پيامبر و ديگر پيشوايان معصوم ثابت است آشنا شديم، اكنون وقت آن رسيده است كه به توضيح ولايت تكوينى بپردازيم.

[1] -\i ... يعلّمهم الكتاب و الحكمة:\E« تعليم مى‌دهد به آنان كتاب و حكمت را»( سوره جمعه/ 2).

[2] -\i ... و انزلنا اليك الذّكر لتبيّن للنّاس ما نزّل اليهم ...:\E« فرو فرستاديم براى تو ذكر( قرآن) را تا آنچه را براى مردم فرستاديم بيان نمائى»( سوره نحل/ 44).

[3] -\i و ما آتيكم الرسول فخذوه و ما نهيكم عنه فانتهوا\E:« آنچه را پيامبر دستور مى‌دهد، بگيريد و هرچه را كه نهى مى‌كند، رها كنيد»( سوره حشر/ 7).