أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْل‌

(كه به خدا و آئين پيامبرمان وآئين پيامبران پيشين ايمان آورده ايم.)

وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فاسِقُون‌

(و شما خود (از اين همه يا بخشى از آن) برون رفته و بدان بى عقيده ايد.)

قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَهً عِنْدَ اللَّه‌

(بگو: آيا شما را به چيزى كه سزاى آن در نزد خدا از اين بدتر باشد، خبر دهم؟)

مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْه‌

(آنكس كه خدايش طرد و لعن فرموده و بر او خشم گرفته.)

وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَهَ وَ الْخَنازير

(و از آنان، جمعى را بوزينه و خوك نموده.)

وَ عَبَدَ الطَّاغُوت‌

(و آنكس كه طاغوت را عبوديت كرده.)

أُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبيل‌

(آنها موقعى بدتر دارند و از راه ميانه گمگشته تر و گمراه ترند.)

مائده: 62- 65