33. هدف از حضور روحانيون در دانشگاه‌ها، تحقق رسالت پيامبران در سطحى نازل‌تر است‌

حضور در دانشگاه‌ها خيلى مهم است؛ چون ما روحانيون در پى اين هستيم كه مخاطبى پيدا كنيم و آنچه را كه از رسالت الهى بر دوش ما است، به آن مخاطب برسانيم. اگر اين نباشد كه روحانيت معنايى ندارد؛ بالاخره اين فكر «العلماء ورثة الانبياء»، يك فكر رايج و قطعى در همه مفاهيم دينى است.

تحريض به علم، بخش عمده‌اش براى اين است كه انسان، آن علم را به مخاطبينى برساند كه به آن احتياج دارند. بديهى است كه در معارف اسلامى، آن‌جايى كه روى علم تكيه شده است، مراد، علم توحيد و معرفت دينى است كه تبليغ آن و عمل به آن، اين همه اهميت، و كسب آن، اين همه شرافت دارد.

پس اصل قضيه اين است كه اين رسالت و اين پيامبرى را در اين سطح نازلى كه ما برعهده داريم تحقق ببخشيم؛ به اين كه به مخاطبين خودمان برسانيم.

خوب، امت‌ها مختلفند، مخاطبين و شنوندگان پيام و رسالت پيغمبران مختلف‌اند؛ بهترينشان كسانى هستند كه جوان باشند كه اين تبليغ شما براى مدت سى سال، چهل سال، پنجاه سال در زندگى او اثر بكند؛ اين‌طورى است ديگر بالاخره امر دائر است بين اين كه به كسى ياد بدهيم كه پنجاه سال مى‌خواهد از آن استفاده كند، يا كسى كه مدت كوتاهى مى‌خواهد استفاده كند. پس جوان بودن، يك امتياز است براى طول مدت استفاده.

دوم اين كه همين جوان بودن، امتياز است براى خوب فراگيرى و شكل‌گيرى ذهن، به آنچه كه ما به او مى‌دهيم. فرق مى‌كند كه كسى ذهنِ شكل‌گرفته‌اى داشته باشد، يا اين كه ذهن آماده شكل‌گيرى داشته باشد. جوان، امين امتياز دوم را هم دارد.

امتياز سوم اين است كه جوان، حق‌پذير است و آنچه به او گفته بشود- در وهله اول براى همه جوان‌ها بايد اين‌طور فرض كرد- گوش مى‌كند، براى يادگرفتن و عمل كردن؛ مگر در موارد استثنايى كه عواملى‌وجود دارد كه بناى بر