شما و در دنياى اسلام است؛ قرن ابن‌سينا؛ قرن فارابى؛ قرن رازى؛ قرن حكماى بزرگ الهى؛ قرن شخصيت‌هايى كه بعضى از آثار علمى آن‌ها دنيا را تا همين روزهايى كه من و شما داريم زندگى مى‌كنيم، هنوز در تسخير خود دارد.

امروز ايران بلاشك از دورانى كه ابن‌سينا و فارابى و خوارزمى و رازى و شيخ طوسى و ساير دانشمندان را پروراند، براى پرورش چنين شخصيت‌هاى بزرگى به مراتب آماده‌تر است. چرا نمى‌خواهند بگذارند؟ اگر آن‌ها نمى‌خواهند بگذارند، چرا من و شما تسليم بشويم؟ چرا من و شما طبق ميل آن‌ها عمل كنيم؟ چرا بايد جوان يا سياستمدار يا فرهنگى ايرانى درست همان كارى را بكند كه طراحان سياسى آمريكا و صهيونيست‌ها و ديگران براى تسلط مجدد خودشان بر ايران به آن احتياج دارند؟! اين ننگ است! هيچ كس هم نفهمد، در دل خودمان ننگ است.

بايد محصول دانشگاه‌هاى ما، انقلابى مثبت، انقلابى فعال، انقلابى مسئول، انقلابى متعهد و اميدوار باشد؛ كه من اميدوارم چنين هم باشد.[1]

20. ضديّت با نظام، شايسته دانشگاه نيست‌

جهت‌گيرى آنارشيستى، صددرصد مخالف با آن چيزى است كه شايسته دانشگاه است. ضديت با نظم و با هرچه مى‌خواهد باشد كه بعضى اين‌گونه‌اند شايسته دانشگاه نيست. البته وظيفه عمده همه- دانشجو و غيردانشجو ندارد- در درجه اول، دفاع از نظام اسلامى است. اين را هم به شما بگويم كه به خاطر اين كه خودم عضو نظام و مسئولى در نظام هستم، اين را نمى‌گويم؛ نه، بنده همان طلبه‌ام، اين را گفته باشم.[2]

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع دانشجويان و اساتيد دانشگاه صنعتى امير كبير، 9/ 12/ 1379

[2] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار دانشجويان نمونه و ممتاز دانشگاه‌ها، 7/ 9/ 1381