نامه‌اى به: بلنت‌

پاريس 12 مارس 1885 م‌

از تحيات بايد بگويم كه من تنها كسى نيستم كه از كوششهاى عالى شما كه دولت انگليس را مجبور به بيرون بردن نيروهايش از سودان نمود، سپاسگزار باشم. بلكه بايد تأكيد كنم كه همه مسلمانان بويژه اعراب، براى هميشه از اين اقدام، از شما سپاسگزار خواهند بود و در آينده نام شما را بر روى تابلوهايى از سنگ‌هاى گرانقيمت همراه با القاب مجد و افتخار، بخاطر اين شجاعت و شهامت، نقش خواهند نمود! ولى نكته‌اى همچنان باقى‌مانده كه بايد آن را انجام دهيد و آن اين‌است كه به دولت بگويند: چگونه اين سرزمين- سودان- را بدون هيچگونه معاهده‌اى بامهدى ترك مى‌كنيد؟ و مسئوليت آينده حملات بعدى به عهده چه كسى خواهد بود؟ و همينطور، دولت چگونه مى‌خواهد راههاى تجارت را بسته نگهدارد؟ آيا هدف آنست كه تجارت نابود شود؟ آيا وظيفه دولت اين نيست كه بهنگام تصميم براى ترك خاك سودان، يك فرد مسلمان مورد اعتماد مهدى را به سوى وى اعزام كند تا با او درباره رسيدن به صلحى كه مصر را از حملات نگهدارد و راههاى نزاع را به بندد و راههاى تجارت را باز كند، به گفتگو بنشيند؟ من فكر مى‌كنم كه اگر اين موضوع را در پارلمان مطرح كنيد، با آن موافقت خواهند كرد. باز من فكر مى‌كنم كه اين امر كاملًا مقدور است، حتى بدون توجه به آنچه كه شما انجام مى‌دهيد. وقتى كه موضوع خاتمه مى‌يابد. بايد آن را كامل كنيد ولى در كل نمى‌توان به يك راه حل نهايى رسيد، بدون آن كه معاهده صلح بامهدى منعقد گردد. اين مطلبى بود كه من لازم ديدم آن را به شما تذكر دهم. درود به شما و همسرتان.

دوست شما

جمال‌الدين الحسينى‌