بسيف جدّه؛

چرا كه ابن خلدون در تاريخ خود درباره حسين بن على‌ رضى اللَّه عنهما مى‌گويد:

آن شمشيرى كه حسين بن على به توسّط آن به قتل رسيده، همان شمشير جدّش پيامبر بوده است!

ابن حجر مى‌افزايد:

ولمّا نطق شيخنا بهذه اللفظة أردفها بلعن ابن خلدون وسبّه وهو يبكي؛[1]

هنگامى كه شيخ ما اين كلام را از قول ابن خلدون نقل كرد، بر او لعنت فرستاد و دشنام داد در حالى كه گريه مى‌كرد و اشك مى‌ريخت.

سپس سخاوى از ابن حجر عسقلانى نقل مى‌كند كه اين كلام ابن خلدون را در نسخه موجود از تاريخش نيافته است.

از اين جا معلوم مى‌شود كه نسخه‌هاى تاريخ ابن خلدون متفاوت بوده، ولى بنا بر نسخه موجود در دست حافظ ابوالحسن هيثمى، ديدگاه ابن خلدون درباره شهادت حسين بن على چنين بوده است.[2]

اين تصرفات در بسيارى از كتاب‌هاى تاريخى واقع شده است. آن گاه كه به تاريخ ابن خلدون مراجعه كنيد، خواهيد ديد كه ناشر كتاب متذكر مى‌شود كه چند صفحه از اين كتاب حذف شده است‌[3] و در نسخه‌اى از اين چاپ كه در دست‌رس است، داستان كربلا، سيّدالشهداء عليه السلام، كلام ابن خلدون و تاريخ اين حادثه اصلًا وجود ندارد![4]

[1] - الضوء اللامع: 4/ 147

[2] - همان: 4/ 147

[3] - تاريخ ابن خلدون: 5/ 50

[4] - همان