3. شيوه تكذيب‌

سومين شيوه، تكذيب حادثه عاشوراست. ابن تيميّه مبارزه خود را با اين شيوه سر گرفته است و مى‌گويد يزيد، هرگز قاتل امام حسين عليه السلام نبوده و او هيچ گاه همسران و وابستگان امام را اسير نكرده و اين حرف‌ها دروغ است.

وى اين گونه مى‌نويسد:

إنّ يزيد لم يأمر بقتل الحسين باتّفاق أهل النقل ولكن كتب إلى ابن زياد أن يمنعه عن ولاية العراق والحسين رضي اللَّه عنه كان يظنّ أنّ أهل العراق ينصرونه ... فقاتلوه حتّى قتل شهيداً مظلوماً رضي اللَّه عنه. ولمّا بلغ ذلك يزيد أظهر التوجّع على ذلك وظهر البكاء في داره.

ولم يسب له حريماً أصلًا، بل أكرم أهل بيته وأجازهم حتّى ردّهم إلى بلدهم؛[1]

همانا يزيد به كشتن سيّدالشهداء عليه السلام‌ امر نكرده و همه علما (كه شامل راويان و تاريخ نگاران مى‌شوند) بر اين مطلب اتّفاق نظر دارند. فقط يزيد به ابن زياد نامه‌اى نوشت كه تو از برپايى حكومت حسين‌ رضي اللَّه عنه‌ در عراق جلوگيرى كن.

آنها با حسين بن على‌ رضي اللَّه عنه‌ به جنگ برخاستند تا او را مظلومانه به شهادت رساندند و چون خبر به يزيد رسيد، اظهار ناراحتى كرد و گريست. او هرگز خاندان سيّدالشهداء را به اسارت نبرد؛ بلكه آنان را اكرام و احترام كرد تا به شهر و ديارشان برگشتند!

پس سيّدالشهداء شهيد است و مظلومانه نيز شهيد شده و عبارت «رضى اللَّه عنه»

[1] - منهاج السنّه: 4/ 472