اكنون به عنوان الإمامة والسياسه مكرّراً در بلاد مختلف به چاپ رسيده، به خصوص در موارد مورد نياز، مشاهده مى‌كنيم كه هيچ فرقى ميان اين دو نسخه وجود ندارد.

بنابراين، هيچ كدام از اين روش‌ها فايده ندارد و همه آنان ناكام مانده و كارى از پيش نبرده‌اند.[1]

چكيده‌

تا كنون حقايقى را مطرح كرديم كه اين گونه مى‌توان خلاصه نمود:

1. وصيّت معاويه به يزيد درباره امام حسين عليه السلام به دليل محبّت نبوده است؛ بلكه برنامه و نقشه‌اى از پيش تنظيم شده بوده است؛

2. برنامه واليان حكومت در حجاز بيرون نمودن حضرت سيّدالشهداء عليه السلام از مكّه بوده است كه بر اين مطلب سه شاهد ارائه نموديم:

يكم: برخورد والى مدينه، وليد بن عتبه با سيّدالشهداء عليه السلام؛

دوم: رفتار والى مكّه، عمرو بن سعيد با آن حضرت؛

سوم: رفتارها و گفتارهاى والى كوفه نعمان بن بشير با جناب مسلم و يارانش در كوفه.

3. نامه‌هاى ارسالى براى سيّدالشهداء عليه السلام حساب شده بوده است؛

4. آگاهى امام حسين عليه السلام از شهادت خويش و شناخت آن حضرت نسبت به قاتلان خود؛

[1] - در اين ميان، بزرگى هم‌چون آقا سيد عبدالعزيز طباطبائى رحمه اللَّه تعالى، با مشقّت‌هاى فراوان و خون‌جگر خوردن و با جست و جو در كتاب‌خانه‌هاى مختلف، نسخه‌هايى را استنساخ كرده و بعضى از آن‌ها را به چاپ رسانده است.

هم‌چنين آقاى محمودى رحمه اللَّه نيز به بعضى از نسخه‌هاى خطّى مانند أنساب الاشراف بلاذرى دست يافته و چاپ كرده است