تحت امرش بودند، از رسيدن آب به خيمه‌هاى امام حسين عليه السلام جلوگيرى كرد.[1] همين فرد بى‌حيا و پست، با گستاخى تمام به سبط رسول خدا صلى اللَّه عليه وآله رو كرد و گفت:

يا حسين! هذا الفرات تلغ فيه الكلاب وتشرب منه الحمير والخنازير، واللَّه لا تذوق منه جرعةً حتّى تذوق الحميم في نار جهنّم؛[2]

اى حسين! اين آب فرات است كه از آن سگ‌ها، الاغ‌ها و خوك‌ها آب مى‌نوشند. سوگند به خدا! تو از آن جرعه‌اى هم نمى‌نوشى تا اين‌كه در آتش دوزخ از حميم آن بنوشى!

آيا كسى مى‌تواند بگويد چنين كسى شيعه بوده است؟

در اين هنگام حضرت سيّدالشهداء عليه السلام او را نفرين كرد.

ابن اثير مى‌نويسد: مختار و يارانش در تعقيب عمرو بن حجّاج بودند و سرانجام او را در بيابان در حالى كه از تشنگى رمقى نداشت، يافتند و به دوزخ فرستادند.[3]

12. عزرة بن قيس أحمسى‌

عزرة بن قيس نيز يكى فرماندهان سپاه ابن زياد بود. در شرح حال او نوشته‌اند:

وهو على خيل أهل الكوفة؛[4]

او فرمانده سواره نظام اهل كوفه بود.

وقتى ابن زياد خواست او را براى ابلاغ پيامى نزد سيّدالشهداء عليه السلام بفرستد،

[1] - الإرشاد: 2/ 86؛ مناقب آل ابى‌طالب: 3/ 247؛ تاريخ طبرى: 4/ 312؛ الكامل في التاريخ: 4/ 67 و منابع ديگر

[2] - أنساب الاشراف: 3/ 182، شماره 33

[3] - الكامل في التاريخ: 4/ 236؛ تاريخ ابن خلدون: 3/ 25

[4] - الإرشاد: 2/ 204؛ تاريخ الطبري: 4/ 332؛ مقتل الحسين عليه السلام( ابومخنف): 139