امام حسين عليه السلام در پاسخ مى‌فرمايند:

صدقتَ، للَّه الأمرُ، واللَّه يفعل ما يشاء وكلّ يوم ربّنا في شأن؛[1]

آن چه گفتى صحيح است؛ اما همه امور به دست خدا است. آن‌چه مى‌خواهد انجام مى‌دهد و ما تابع اراده او هستيم.

آرى، امام حسين عليه السلام مى‌دانستند و به همين جهت بود كه به فرزدق اين گونه فرمودند و به فرد ديگرى نيز فرمودند:

إنّي رأيت رؤيا ورأيت فيها رسول اللَّه‌ صلى اللَّه عليه وآله‌ وأمرني بأمر ....

امام حسين عليه السلام در بين راه نامه‌اى به واسطه «قيس بن مسهّر» براى اهل كوفه فرستاد. در همين هنگام بود كه همه بخش‌هاى شهر كوفه و تمام مسيرهايى كه به آن شهر منتهى مى‌شد، تحت مراقبت شديد مأموران حكومتى بود و هيچ كس نمى‌توانست وارد شهر و يا از آن خارج شود، مگر اين كه شناسايى گردد. در چنين شرايطى قيس بن مسهّر توسّط حصين بن نمير- كه يكى از بزرگان شام و از ياوران قوى و طرفداران معاويه و يزيد است- دست‌گير شد؛ ولى به هنگام بازرسى تا خواستند نامه را از او بگيرند، قيس آن را پاره كرد.

گفتند: چرا نامه را پاره كردى؟

گفت: نمى‌خواهم از مفاد نامه مطّلع شويد و اين كه نامه براى چه كسى نوشته شده است.

او را به نزد ابن زياد فرستادند. ابن زياد به او دستور داد كه بايد بر فراز منبر و در حضور مردم اميرالمؤمنين على و سيّدالشهداء را لعن كنى!

او قبول مى‌كند! آن گاه بر فراز منبر مى‌رود و چنين مى‌گويد:

[1] - تاريخ الطبري: 4/ 290؛ الكامل فى التاريخ: 4/ 40؛ البداية والنهايه: 8/ 180