فصل چهارم: مقارنه مناشى اثباتى حاكميت‌در حكومت مردم‌سالار و حكومت علوى‌

در فصل‌هاى پيشين، محورهاى مهمى را در بازنمايى مبانى نظرى در دو طيف از حاكميت مردم‌سالار و علوى مورد مقارنه و بررسى قرار داديم. در اين فصل، ميزان تحقق عواملى را كه درباره حاكميت منشأ اثباتى داشته و به عنوان شالوده بقاى هر حاكميتى، به شاخصه‌هاى مردم‌دارى موسوم‌اند، در دو طيف از حاكميت مردم‌سالار و علوى مورد مقارنه و بازشناسى قرار خواهيم داد.

براى نيل به اين مقصود، به مقارنه عرصه‌هاى مردم‌دارى، يعنى ميزان مشاركت مردمى، و ميزان تحقق برابرى‌هاى اجتماعى و آزادى به عنوان عمده مناشى اثباتى و ابقائى حاكميت در حكومت علوى و حكومت غير دينى (مردم‌سالار) خواهيم پرداخت.

الف) ارزيابى مشاركت مردمى در حكومت‌هاى مردم‌سالار

تأكيد عمده بر مشاركت مردمى در نظام‌هاى مردم‌سالار، بيشتر بر گزينش رهبران و نيز مشاركت در اخذ تصميم‌هاى سياسى و نيز در امكان دست‌يابى آحاد جامعه به سمت‌هاى مديريتى جامعه متمركز است؛ به نحوى كه اساس دموكراسى، قائم بر