آن آورد ... «بوكاتچو» از زندگى هرزه و كثيف آنان از حيث گناهان طبيعى و غير طبيعى «زنا و هم‌جنس‌گرايى» سخن مى‌گويد.[1]

4. استبداد و ادّعاى الوهيّت اربابان كليسا

مطلق شدن آرا و افعال آباء كليسا آن‌ها را در مسند خدايى نشانده بود.

آنان خود را خازنان بهشت معرّفى مى‌كردند و در انديشه دنياطلبى و مال‌اندوزى، سند بهشت موعود را در قبال دريافت پول، پيش‌فروش مى‌كردند. آنها مانند خدا، گناهان بندگان را مى‌بخشيدند و مانع مجازات الهى در خصوص عاصيان‌شده، خود را از جنس برتر مى‌پنداشتند و در تحكيم حكومت مطلقه خويش از چيزى فروگذار نمى‌كردند.[2] با تشكيل دادگاه‌هاى تفتيش عقايد، مجازات‌هاى سختى را عليه مخالفان اجرا مى‌كردند. «ويل دورانت» مى‌نويسد:

اشخاص چه مرد و چه زن، حتى در جرگه خانوادگى خويش، مراقب و مواظب كلمه به كلمه سخنان خود بودند، مبادا سخنى انتقادآميز، بر حسب اتفاق، آنها را به يكى از زندان‌هاى دستگاه تفتيش افكار روانه سازد. تفتيش افكار فشارى فكرى و ذهنى بود كه در تاريخ نظير نداشت.[3] ازاين‌رو مذهب كه مى‌بايست دليل هدايت و پيام‌آور محبّت باشد، در اروپا به اين صورت درآمد كه تصوّر هركس از دين، خدا و مذهب، خشونت بود و اختناق و استبداد.[4]

[1] - ويل دورانت، تاريخ تمدّن، ج 5، ص 604.

[2] - همو، كتاب نقد، س 1، ش 1، ص 174.

[3] - ويل دورانت، تاريخ تمدّن، ج 6، ص 263.

[4] - استاد شهيد مطهّرى، مجموعه آثار، ج 1، ص 491.