2. حاكمان الهى براساس ديدگاه حقّ‌انبياء الهى عليهم السّلام‌

براساس بينش مترقّى اسلام، مصاديق اشخاصى كه به درجه والاى كمال انسانى نائل آمده و از سوى خداوند مأذون و مأمور به سامان‌دهى جمع انسانى و رهبرى آنها شده‌اند؛ در وهله نخست انبياى عظام عليهم السّلام مى‌باشند؛ آنان كه خود، نه تنها با اتكا به نيروى عقل و انديشه و با تمام وجود در مسير هدايت و رشد گام برداشته‌اند؛ بلكه تحت تربيت‌هاى خاص الهى به مقامات والاى انسانى رهنمون شده‌اند:

ذلك هدى اللّه يهدى به من يشاء من عباده.[1] و با نيل به اين شايستگى، به آنان كتاب آسمانى و حكومت، همراه با درجه ارزش‌مند نبوّت اعطاء گرديده است.

أولئك الّذين آتيناهم الكتاب و الحكم و النّبوّة.[2] تا با رهبرى داهيانه خود، به ابعاد حيات فردى و اجتماعى انسان‌ها، صبغه توحيدى داده، بساط طاغوتيان را برچينند:

و لقد بعينا فى كلّ أمّة رسولا أن اعبدوا اللّه و اجتنبوا الطّاغوت.[3] و براساس تولّى الهى خود قسط و عدل را، جانشين نابرابرى‌ها و بيدادگرى‌هاى ظالمان كنند و مردما عدالت پيشه‌اى را تربيت دهند:

لقد أرسلنا رسلنا بالبيّنات و أنزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم النّاس بالقسط.[4]

[1] -« اين هدايت خداست، كه هركس از بندگان خود را بخواهد با آن راهنمايى مى‌كند». انعام، آيه 88.

[2] -« آن‌ها كسانى هستند كه كتاب و حكم و نبوت به آنان داديم». همان، آيه 89.

[3] -« ما در هر امّتى رسولى برانگيختيم كه خداى يكتا را بپرستيد و از طاغوت اجتناب كنيد». نحل، آيه 36.

[4] -« ما رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم و با آنها كتاب‌[ آسمانى‌] و ميزان‌[ شناسايى حق از باطل و قوانين- عادلانه‌] نازل كرديم تا مردم قيام به عدالت كنند». حديد، آيه 25.