منتقدين فمينيست نيز بر اين باورند كه دولتها به طور مداوم در حال از دست دادن انحصار خشونت خود در رابطه با زنان هستند. به هر حال آن‌چه براى وبر اهميت داشت، اين بود كه دولت در موقعيت «تنها منبع حق استفاده از خشونت» قرار داشت، حتى اگر در پاره‌اى از موارد، دولت از چنين حقى استفاده نكند(Weber ,8791 :87) .

دولت به طور طبيعى به دنبال تحميل خواسته‌هاى خويش از طريق جلب رضايت افراد است. در واقع كاركرد مهم مشروعيت تأمين همين خواسته دولت است. وبر عقيده داشت كه استفاده از زور فيزيكى يك كاركرد ثانويه است و هنگامى بدان توجه مى‌شود كه ساير شيوه‌ها كارآيى نداشته باشند.(Ibid ,P .45)

مهم‌تر از انحصار خشونت، ايجاد يك نظم واحدى براى اعمال خشونت توسط دولت مدرن مى‌باشد. بسيارى از صاحبنظران ريشه پيدايش دولت مدرن را تحول در اروپا از نظم مبتنى بر فئوداليسم به پادشاهى مطلقه(Absolutism) مى‌دانند. اين تحول مبتنى بر حركت از جوامعى با مكانها و منابع قدرت متعدد به جوامعى با يك ساختار قدرت واحد بود. فئوداليسم نوعى فرماسيون اجتماعى بود كه براساس يك سرى قراردادها پديد آمده بود و در آن صاحبان قدرت تا جايى مى‌توانستند اعمال حاكميت كنند كه به بسيج منابع، از جمله نيروى نظامى، بپردازند. شكل قدرت در فئوداليسم بسيار شخصى بود، به طورى كه در چنين مدلى قدرت در شخص شاه جمع نبود، بلكه در درون سلسله مراتبى از اشراف نوسان داشت. تحول عمده‌اى كه با شكل‌گيرى دولت مدرن پديد آمد، حركت از ساختار قدرتهاى پراكنده و متكثر به سمت يك مركزيت واحد قدرت (رژيمهاى مطلقه) بود كه توانست يك نظم اجتماعى واحد را پديد آورد.

اهميت فرايند تمركزگرايى قدرت دولت، افزايش آرامش اجتماعى بود، برخى از صاحبنظران بر اين باورند كه انحصار خشونت در درون دولت با آرامش روابط در اجتماع در ارتباط است. اين دقيقاً بخشى از توجيه توماس هابز براى انقياد افراد به لوياتان بود. بنابراين با تشكيل دولت مدرن روز به روز سطح خشونت در جامعه كاهش يافته. از جمله خصوصيات اين دولت، كنترل فراگير آن بر آحاد جامعه و قدرت بسيار زيادش مى‌باشد. دولتهاى ماقبل مدرن مى‌توانستند بسيار بى‌رحمانه و